انواع بیماری‌های گوش خارجی و درمان آن ها | بیماری های شایع گوش خارجی چیست؟

در بین بیماری‌های گوش خارجی، التهاب مزمن مجرای گوش یکی از شایع‌ترین‌هاست که معمولاً در شناگران یا افرادی که گوش خود را مکرر تمیز می‌کنند، دیده می‌شود. همچنین وجود جسم خارجی یا آسیب به پوست گوش می‌تواند باعث بروز عفونت و در موارد شدید، کاهش شنوایی موقتی شود. در این شرایط، تشخیص به موقع و مراجعه به متخصص گوش و حلق و بینی می‌تواند از پیشرفت عفونت جلوگیری کند و فرآیند درمان را سرعت ببخشد.

اگر بیماری‌های گوش خارجی به دسته‌های کلی تقسیم شود، شاید بتوان آنها را در چند گروه زیر گنجاند:

• عفونی
• التهابی
• به دنبال ضربه یا سایر عوامل خارجی
• مادرزادی
• تومورها و رشدهای نابجا

انواع بیماری‌های گوش خارجی و درمان آن ها

در این بخش خواهید دید که استقرار باکتری، ویروس یا قارچ‌ها و به طور کلی موجودات بیماری زای میکروسکوپی چه بیماری‌هایی در گوش خارجی پدید می‌آورند.

عفونت حاد گوش خارجی

شاید این عفونت شایع‌ترین بیماری گوش خارجی باشد. این بیماری در اصطلاح پزشکی به اوتیت اکسترن یا external otitis هم مشهور است. در بین مردم انگلیسی زبان، به آن گوش شناگر یا swimmer’s ear هم گفته می‌شود.

به نقل از ژورنال پزشکی گوش و حلق و بینی بریتانیا (British Journal of Otolaryngology):

اوتیت خارجی در بیش از ۵ درصد جمعیت جهانی گزارش شده و شایع‌ترین عفونت گوش در مناطق گرم و مرطوب است.

وقتی سطحی‌ترین لایه گوش خارجی، با استقرار عوامل عفونی و التهاب مواجه می‌شود، عفونت حاد گوش خارجی حادث شده است. این بیماری با علائم زیر خود را آشکار می‌کند:

1. گوش درد
2. دردناک بودن گوش هنگام لمس آن
3. گاهی خروج ترشحات غیرطبیعی از گوش

علاوه بر پوست، عناصر استخوانی و غضروفی گوش خارجی هم ممکن است دچار التهاب شوند. این التهاب‌ها باعث افزایش فعالیت سلول‌های پوستی در گوش خارجی می‌شود. بنابراین مقدار بیشتری از تجمعات سلول‌های مرده، مایعات، گلبول‌های سفید و جرم گوش تولید و مشاهده می‌گردد.

اگر عفونت گوش خارجی پیشرفته نباشد با درمان‌های موضعی مانند قطره گوش رفع می‌گردد. بدیهی است که درمان باید شامل داروهای کم کننده التهاب و تسکین دهنده درد هم باشد. برای درمان قطعی عفونت حاد گوش خارجی بهتر است مدتی آب به گوش مبتلا نخورد.

اگر عفونت حاد گوش خارجی شدید باشد، تورم پوست و بافت ممکن است کانال شنوایی را در شرف انسداد قرار دهد. این امر باعث کاهش قدرت شنوایی می‌شود. در این موارد یا در مواقعی که عفونت از حد گوش فراتر برود و صورت را درگیر کند، آنتی بیوتیک خوراکی هم توسط پزشک متخصص گوش، حلق و بینی تجویز می‌شود.

اگر عفونت حاد گوش خارجی به موقع درمان نشود، گاها می‌تواند گسترش یابد و یا به عفونت مزمن تبدیل می‌شود.^{Disorders of the Outer Ear and Hearing Loss}

عفونت مزمن گوش خارجی

اگر عفونت حاد به موقع درمان نشود یا چندین بار عود کند، عفونت مزمن گوش خارجی رخ می‌دهد. علائم عفونت مزمن گوش خارجی بسیار شبیه علائم نوع حاد آن است. تفاوت در این است که علائم نوع مزمن، کم سر و صداتر است. خارش، احساس سوزش خفیف یا حس فشار تمام چیزهایی هستند که بیمار مبتلا به عفونت مزمن گوش خارجی از آنها شاکی است.

برخلاف این علائم خفیف و ظاهر گول زننده در عفونت مزمن گوش خارجی ممکن است هسته عفونت به بافت‌های زیرین راه یافته باشد و به اصطلاح عمیق شده باشد.

درمان عفونت حاد برای ریشه کنی نوع مزمن کارآمد نیست. پاکیزه کردن کامل گوش خارجی شاید تحت دید میکروسکوپ جراحی گوش الزامی است.

احتمال وجود بیماری زمینه‌ای در مبتلایان به عفونت مزمن گوش خارجی باید در نظر گرفته شود. دیابت و بیماری‌های نقص ایمنی از نمونه بیماری‌های زمینه‌ای به شمار می‌آیند که استعداد فرد برای ابتلا به عفونت مزمن گوش خارجی را افزایش می‌دهند. تا این بیماری‌ها تحت مداوا و کنترل قرار نگیرند، امکان علاج عفونت مزمن گوش خارجی وجود ندارد.

عفونت سطحی پوست گوش

گاهی ممکن است در لاله گوش یا کانال شنوایی، عفونت پیاز مو رخ دهد. به طور معمول، نوعی باکتری به نام استافیلوکوک طلایی عامل ایجاد این عفونت موضعی است. گاهی همین عفونت به قدری متورم و بزرگ میشود که کانال شنوایی را تقریبا می‌بندد. انسداد مجرای گوش باعث کاهش قدرت شنوایی می‌شود.

بیماری‌های التهابی و ایمونولوژیک گوش خارجی

این بیماری‌ها ممکن است حاصل واکنشی موضعی باشند مانند التهاب پوستی به دنبال آلرژی تماسی یا حاصل تغییراتی در کل بدن (سیستمیک) باشند مانند پسوریازیس.

در ادامه تا حدودی با این بیماری‌ها آشنا خواهید شد.

درماتیت آتوپیک

این مشکل یک بیماری سیستمیک پوستی به شمار می‌رود که به آن اگزما هم گفته می‌شود. در این بیماری سه علامت بیشتر از همه جلب توجه می‌کند:

• خارش
• قرمزی
• ضایعات پوستی

این بیماری به طور معمول از کودکی آغاز می‌شود. درماتیت آتوپیک بیشتر در خانواده‌هایی دیده می‌شود که سابقه آسم، تب یونجه یا سایر انواع آلرژی در آنها گزارش شده است.

به نظر می‌رسد نوعی اختلال کارکرد سلول‌های سیستم ایمنی بدن عامل ایجاد درماتیت آتوپیک باشد.

ضایعات پوستی درماتیت آتوپیک به طور معمول کوچک، قرمز و همراه با پوسته ریزی هستند. گاهی ممکن است تاول‌های ریز پر از مایع در کنار آنها به چشم بخورد.

به طور معمول، خارش مداوم ضایعات باعث کلفتی و تیرگی رنگ پوست محل ضایعه، مثلا گوش خارجی، می‌شود. باید به یاد داشت که درماتیت آتوپیک احتمال وقوع عفونت پوست را در موضع ضایعات افزایش می‌دهد.

گوش خارجی هم ممکن است دچار ضایعات پوستی ناشی از درماتیت آتوپیک شود. در این بیماران به طور معمول، علاوه بر گوش خارجی، بخش‌های دیگری از سر و گردن هم گرفتار هستند. در صورت پلک‌ها و گوش‌ها شایع‌ترین نقاط درگیری درماتیت آتوپیک تلقی می‌شوند.

درماتیت آتوپیک در گوش خارجی ممکن است با ایجاد کیست‌های کاذب (Auricular pseudocyst) همراه باشد. این کیست‌ها می‌توانند حتی تا حدود 2.5 سانتیمتر قطر داشته باشند و بیشتر در بالا یا جلوی لاله گوش بارز می‌شوند. به طور معمول، این کیست‌ها از نتایج خارش مداوم محسوب می‌گردند.

علائم درماتیت آتوپیک یک سیر بهبودی و وخامت دارند یعنی گاهی نسبتا خوب، و پس از مدتی وخیم می‌شوند. عواملی که باعث بدتر شدن علائم درماتیت آتوپیک می‌شوند عبارتنداز:

1. برخی غذاها شاید تخم مرغ، بادام زمینی و ماهی
2. تغییرات محیطی
3. استرس و هیجان‌ها
4. مواد آلرژی زای معلق در هوا
5. مواد تحریک کننده پوست (پشم برای برخی افراد حساس)
6. پریود و بارداری

درمان درماتیت آتوپیک با مراقبت از پوست آغاز می‌شود. استفاده از مایع شوینده ملایم، به کارگیری مرطوب کننده پوست و مصرف کرم‌های تجویز شده توسط پزشک معالج پایه کنترل علائم را تشکیل می‌دهد.

برخی آنتی بیوتیک‌های موضعی هم مانند کرم تاکرولیموس می‌تواند مفید باشد. البته در این مورد نه از خاصیت ضدباکتری بلکه از خواص ضدالتهاب این کرم استفاده می‌شود.

تجویز آنتی هیستامین خوراکی برای کاهش حارش و عوارض متعدد آن به طور معمول لازم است. اگر پوست دچار عفونت باکتریال ثانویه به درماتیت آتوپیک شود، آنتی بیوتیک خوراکی یا موضعی تجویز می‌شود.

به نقل از مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها (CDC)، بخش بیماری‌های گوش و شنوایی:

درمان زودهنگام بیماری‌های گوش خارجی می‌تواند احتمال عفونت مزمن یا پارگی پرده گوش را تا ۷۰ درصد کاهش دهد.

درماتیت آلرژی تماسی در گوش خارجی

شخصی که به یک ماده خاص حساسیت دارد، اگر پوست گوش خارجی‌اش در تماس با آن ماده آلرژی زا قرار گیرد، یک واکنش آلرژیک تاخیری در پوست گوش خارجی نشان می‌دهد. این مواد آلرژی زا به طور معمول، مولکول‌هایی با وزن مولکولی کم هستند که با پروتئین‌های سطح سلول‌های پوست محل تماس، ترکیب می‌شوند و واکنش التهابی را در سیستم ایمنی بدن تحریک می‌کنند.

در فاز حاد آلرژی علائم زیر وجود دارد:

• قرمزی
• ورم
• خارش

ضایعات پوستی ناشی از درماتیت آلرژی تماسی به صورت ضایعات قرمز و کمی برجسته پوستی، یا تاول‌های پر از مایع، با دلمه و خروج گهگاه ترشحات خود را نشان می‌دهد. احتمال عفونت ثانویه باکتریال در این ضایعات بسیار زیاد است. این ضایعات ممکن است در اثر مرور زمان به پوستی کلفت با شکاف‌هایی روی آن، و گاهی تیره‌تر از پوست اطراف تظاهر پیدا کنند.

شایع‌ترین موادی که می‌توانند باعث بروز درماتیت تماسی آلرژیک در گوش خارجی شوند به شرح زیر هستند:

1. گوشواره‌ها به خصوص نیکل و کبالت موجود در آنها
2. محصولات مراقبت از مو به ویژه پارابن احتمالی در آنها
3. لوازم آرایشی
4. سمعک‌ها یا موادی که برای پاکیزه نگه داشتن آنها به کار می‌رود
5. گوشی‌های تلفن همراه
6. برخی داروهای موضعی مانند کرم جنتامایسین

بهترین راه برای درمان درماتیت تماسی آلرژیک پیشگیری از آن است. با شناسایی مواد آلرژی زا و جلوگیری از تماس آنها با گوش خارجی می‌توان از بروز این بیماری ناشی از حساسیت پوست پیشگیری نمود.

کسانی که سابقه آلرژی پوستی دارند، بهتر است سمعکی از جنس سیلیکون انتخاب کنند که روی آن ذکر شده: hypoallergenic. هنگام سوراخ کردن گوش بهتر است تا چند ماه از گوشواره‌های از جنس فولاد ضدزنگ (stainless steel) استفاده شود. وقتی درون سوراخ گوش با پوست پوشیده شد، استفاده از سایر گوشواره‌ها امتحان شود.

برای کنترل علائم درماتیت تماسی آلرژیک موارد زیر توصیه می‌شود:

• کمپرس سرد
• کرم‌های موضعی حاوی کورتیکوستروئید (کورتون)

درماتیت آلرژیک به نور

وقتی نور آفتاب به پوست می‌خورد، ممکن است برخی مواد موجود در سلول‌های پوست یا روی پوست دچار تغییرات شیمیایی شود. اگر پوست به این مواد حساس باشد، با تابش نور آفتاب، درماتیت آلرژی به نور ایجاد می‌شود. به همین دلیل به آن کهیر آفتابی هم می‌گویند.

برخی مواد موجود در شوینده‌های صورت و بدن یا محصولات ضدآفتاب ممکن است آغازگر این نوع از درماتیت باشند. خوب است بدانید در بیشتر موارد نمی‌توان علت خاصی را برای بروز این علائم پیدا کرد.

دوری از نور آفتاب برای پیشگیری و کمپرس سرد و داروهای موضعی حاوی کورتیکوستروئید (کورتون) برای درمان این ضایعات کاربرد دارد.

پسوریازیس

بیماری التهابی مزمن پوست که دو تا 5 درصد افراد به آن گرفتار هستند: پسوریازیس. به طور معمول، یکی از والدین به این بیماری مبتلا بوده‌اند. نخستین ضایعات پسوریازیس در سنین نوجوانی رخ می‌دهد. این بیماری در تمام طول عمر همراه شخص می‌ماند اگرچه دوره‌هایی از بهبود نسبی و وخامت را هم دارد.

ضایعات پوستی پسوریازیس صورتی و خارش دار هستند. حاشیه این ضایعات بسیار مشخص و دارای پوسته ریزی است. گاهی چند ضایعه ریز به هم می‌پیوندند و یک پلاک پسوریازیس درست می‌کنند.

30 درصد بیماران ممکن است ضایعات ناخن و 5 درصد مشکلات مفاصل را هم تجربه کنند. احتمال درگیری پوست گوش خارجی در بیماری پسوریازیس وجود دارد.

درمان پسوریازیس بر پایه داروهای دارای کورتون موضعی و گاهی هم خوراکی است. افزودن سایر درمان‌ها گاهی برای بهبود ضایعات لازم است.

زونای گوش

زونا گوش که به‌عنوان هرپس زوستر اوتیکوس یا سندرم رمزی هانت نیز شناخته می‌شود، در اثر فعال شدن مجدد ویروس واریسلا زوستر، همان ویروس مسئول آبله مرغان، ایجاد می‌شود. علائم شایع شامل درد شدید گوش، بثورات پوستی در اطراف گوش، فلج صورت، کاهش شنوایی و سرگیجه است. بثورات معمولاً در مجرای گوش خارجی، پرده گوش یا اطراف گوش ظاهر می‌شود.

درمان زونا گوش اغلب شامل داروهای ضد ویروسی مانند آسیکلوویر، فامسیکلوویر یا والاسیکلوویر برای کاهش شدت و طول مدت عفونت است.  مدیریت درد با مسکن‌های بدون نسخه یا تجویزی نیز ممکن است ضروری باشد. در موارد شدید، کورتیکواستروئیدها ممکن است برای کاهش التهاب و جلوگیری از عوارضی مانند کاهش شنوایی تجویز شوند.

علاوه‌براین، داروهای ضد ویروسی زمانی موثرتر هستند که در عرض 72 ساعت پس از ظاهر شدن بثورات شروع شوند. بیماران همچنین ممکن است برای علائمی مانند سرگیجه یا فلج صورت نیاز به مراقبت حمایتی داشته باشند.

بیماری‌های گوش خارجی ناشی از ضربه یا سایر عوامل خارجی

علاوه بر آفتاب و انواع تشعشعات که می‌توانند روی پوست گوش خارجی تاثیر بد بگذارند، برخی عوامل ساده هم هستند که به آنها پرداخته می‌شود.

فشرده شدن و گیر افتادن جرم گوش

ترشحات طبیعی موجود در کانال گوش اگر جمع شده یا فشرده شوند ممکن است باعث انسداد مجرای شنوایی شوند. این امر رسیدن امواج صوتی به پرده گوش را با اختلال مواجه می‌سازد.

مقدار کم جرم گوش(ear wax) برای سلامت گوش مانند دور نگه داشتن باکتری‌ها و حشرات از داخل گوش ضرورت دارد. اما مقادیر زیاد آن می‌تواند با مشکلاتی برای شنوایی و حفظ تعادل توام باشد.

انسداد مجرای شنوایی با جسم خارجی

 اجسام خارجی، هم از نوع آلی مانند دانه ماش، هم از نوع غیرآلی مانند دکمه ریز، می‌تواند مشکل آفرین شود. این اجسام نه تنها به کانال و پرده گوش ممکن است آسیب برسانند، بلکه گاهی باعث صدمه به سایر اجزای گوش و حتی عفونت گوش میانی هم شده‌اند.

سرمازدگی گوش

سرمازدگی زمانی رخ می‌دهد که پوست و بافت‌های زیرین به دلیل قرار گرفتن در معرض دمای سرد منجمد می‌شوند و منجر به آسیب سلولی می‌شود. علائم شامل بی‌حسی، سوزن سوزن شدن و تغییر رنگ پوست، پیشرفت به سمت تاول، سختی و حتی مرگ بافت در موارد شدید است.  درمان شامل گرم کردن تدریجی ناحیه آسیب دیده، اجتناب از اصطکاک و مراجعه به پزشک برای موارد شدید است.

گرم کردن مجدد سریع می‌تواند آسیب را تشدید کند، بنابراین باید با دقت انجام شود.  مدیریت درد و جلوگیری از عفونت در طول بهبودی بسیار مهم است.  پیشگیری شامل پوشیدن لباس گرم، پوشاندن پوست در معرض و اجتناب از قرار گرفتن طولانی مدت در دمای سرد است. سرمازدگی عمدتاً اندام‌هایی مانند انگشتان دست، انگشتان پا، بینی و گوش‌ها را درگیر می‌کند، اما می‌تواند در سایر قسمت‌های بدن نیز رخ دهد.

بیماری‌های مادرزادی گوش خارجی

بیماری‌های مادرزادی می توانند زمینه ساز مشکلات قابل توجهی در گوش خارجی باشند. به همین دلیل بررسی بیماری‌های مادرزادی گوش خارجی برای درک دقیق تر معضلات ضروری است.

مهم‌ترین مشکل مادرزادی گوش خارجی میکروتیا نام دارد.

میکروتیا

تشکیل نشدن گوش خارجی که به نام میکروتیا نیز شناخته می‌شود، یک بیماری مادرزادی است که در آن گوش خارجی به‌طور کامل رشد نمی‌کند. این می‌تواند از یک گوش کوچک و توسعه نیافته تا عدم وجود کامل گوش خارجی متغیر باشد. علت دقیق اغلب ناشناخته است، اما می‌تواند با عوامل ژنتیکی، سبک زندگی مادر یا مصرف برخی داروها در دوران بارداری مرتبط باشد.

علائم عبارتند از: گوش بیرونی به‌طور قابل‌ توجهی کوچک، کاهش شنوایی در سمت آسیب ‌دیده و گاهی اوقات مشکلات در توسعه کانال گوش. گزینه‌های درمانی بسته به شدت متفاوت است، اما ممکن است شامل جراحی ترمیمی برای ساختن یک گوش جدید با استفاده از غضروف سایر قسمت‌های بدن، سمعک و گفتار درمانی برای رفع هرگونه چالش ارتباطی مرتبط با کم شنوایی باشد.

بیماری لاله گوش

ناهنجاری مادرزادی لاله گوش، در طول رشد جنین به دلیل عوامل ژنتیکی یا محیطی رخ می‌دهد. علائم از ناهنجاری‌های خفیف مانند لوب‌های نامتقارن تا موارد شدید که شامل فقدان یا بدشکلی لاله‌های گوش است متفاوت است. افراد مبتلا ممکن است نگرانی‌های زیبایی شناختی یا مشکلاتی در استفاده از گوشواره داشته باشند.

درمان بستگی به شدت ناهنجاری دارد. در موارد خفیف ممکن است نیازی به مداخله نداشته باشند، در حالی که اصلاح جراحی اغلب برای ناهنجاری‌های قابل توجه ضروری است. گزینه‌های جراحی از تکنیک‌های ساده تغییر شکل گرفته تا روش‌های پیچیده ترمیمی شامل پیوند بافت را شامل می‌شود. تشخیص زودهنگام از طریق معاینه فیزیکی و مطالعات تصویربرداری، برنامه‌ریزی درمانی مناسب را تسهیل می‌کند.

مشاوره ژنتیک ممکن است برای خانواده‌هایی با سابقه ناهنجاری‌های مادرزادی لاله گوش مفید باشد و به درک الگوی وراثت و خطرات احتمالی عود کمک کند.

پریکندریت

پریکندریت گوش خارجی، عفونت بافت همبند اطراف غضروف گوش است. به‌طور معمول در اثر ضربه، مانند سوراخ کردن یا عفونت باکتریایی ایجاد می شود و علائم آن شامل درد شدید، قرمزی، تورم و حساس شدن گوش آسیب دیده است. در موارد پیشرفته، تشکیل آبسه یا تغییر شکل گوش ممکن است رخ دهد.

درمان شامل آنتی‌بیوتیک برای مبارزه با عفونت باکتریایی، همراه با مدیریت درد برای کاهش ناراحتی است. در برخی موارد، تخلیه آبسه یا دبریدمان بافت عفونی ممکن است ضروری باشد. برای جلوگیری از عوارضی مانند نکروز غضروف که می‌تواند منجر به تغییر شکل دائمی گوش شود، به دنبال مراقبت‌های پزشکی فوری ضروری است.

بیماری‌های گوش خارجی ناشی از تومورها

بیماری‌های گوش خارجی ناشی از تومورها می توانند خطرات بسیاری را ایجاد کنند که در این بخش به معرفی آن می پردازیم. شایع ترین نوع آن اگزوستوزها هستند.

اگزوستوز

اگزوستوزها برجستگی‌های خوش خیم استخوانی هستند که توسط پوست پوشانده شده‌اند. افرادی که گوش آنها به دفعات و مکررا در مواجهه با سرما قرار دارد بیشتر به این مشکل دچار می‌شوند مانند شناگران. به طور معمول، این ضایعات به اندازه‌ای نیستند که کانال گوش را ببندند و به همین دلیل، روی شنوایی تاثیری ندارند.

بیماری های شایع گوش خارجی چیست؟

دکتر علی کوهی دانش آموخته رشته فوق تخصصی جراحی گوش، حلق و بینی از دانشگاه استنفورد آمریکا آماده پذیرش بیماران محترم در کلینیک خود واقع در تهران هستند.

شناخت انواع بیماری‌های گوش خارجی به افراد کمک می‌کند تا از بروز عوارض پیشگیری کنند. در صورت مشاهده علائمی مثل ترشح، قرمزی یا درد، باید سریعاً به پزشک مراجعه کرد. متخصصان تأکید دارند که برای درمان آسیب های گوش خارجی، نباید از گوش‌پاک‌کن یا قطره‌های خانگی استفاده شود. پزشک با بررسی دقیق بیماری های شایع گوش خارجی، بهترین روش درمانی اعم از دارو، تمیز کردن تخصصی یا آنتی‌بیوتیک موضعی را انتخاب می‌کند.