درمان آب آمدن از گوش + عوارض جانبی اتوره

دلایل مختلفی از جمله عفونت گوش، ضربه به گوش، یا حتی برخی بیماری های پوستی که بر کانال گوش تاثیر گذاشته؛ و میتوانند باعث ترشح آب از گوش یا اتوره شوند. یکی از علل شایع ترشح آب از گوش، اوتیت حاد خارجی است که به نام گوش شناگر نیز شناخته می شود. این عفونت مجرای گوش خارجی است که اغلب به دلیل رشد بیش از حد باکتری یا قارچ ایجاد می شود. اولین قدم درمان تخلیه آب از گوش، معمولاً شامل رسیدگی به علت زمینه‌ای این بیماری است. قطره های آنتی بیوتیکی یا ضد قارچی گوش ممکن است برای مبارزه با عفونت تجویز شوند. در سال‌های اخیر، داروها و روش‌های درمانی جدیدی برای ترشح آب از گوش پدیدار شده‌اند.

آمارهای اخیر نشان می دهد که آب آمدن از گوش و علائم شبیه به آن، تقریباً 1 نفر از هر 123 نفر را هر ساله در ایالات متحده تحت تأثیر قرار می دهد و آن را به یک بیماری نسبتاً شایع تبدیل می کند. بروز این علائم ممکن است بر اساس عواملی مانند عادات شنا، محیط های مرطوب و بیماری های پوستی زمینه ای که افراد را مستعد التهاب کانال گوش می کند، متفاوت باشد.

علت ترشح آب از گوش

علت احساس وجود آب در گوش یا ترشح مایع شفاف از گوش، حالت می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. در ادامه به چند دلیل اصلی اشاره خواهیم کرد.^{medicalnewstoday}

• آب حبس شده در مجرای گوش: شایع‌ترین علت احساس آب در گوش، گیر افتادن آب در مجرای گوش است که اغلب پس از شنا یا دوش گرفتن رخ می‌دهد. آب ممکن است به دلیل عواملی مانند تجمع جرم گوش، باریک بودن مجرای گوش، یا روش های خشک کردن نامناسب گیر کند.
• عفونت گوش: عفونت در گوش به‌ویژه در گوش میانی، می‌تواند باعث احساس پری یا تجمع مایع شود. این ممکن است احساس آب را در گوش ایجاد کند. علائم دیگر ممکن است شامل درد، کاهش شنوایی و تب باشد.
• اختلال عملکرد شیپور استاش: شیپور استاش گوش میانی را به پشت گلو متصل می‌کند. این لوله‌ها به یکسان شدن فشار در گوش و تخلیه مایع کمک می‌کنند. اگر شیپور استاش مسدود شود یا به درستی عمل نکند، مایع در گوش میانی جمع می‌شود و منجر به احساس آب یا پری گوش می‌شود.
• تجمع موم: جرم گوش یا سرومن، یک ماده طبیعی است که به محافظت از مجرای گوش کمک می‌کند. با این حال، تولید بیش از حد جرم گوش یا تمیز کردن نامناسب، می‌تواند باعث تجمع موم شود و منجر به احساس انسداد یا آب در گوش شود.
• گوش شناگر: گوش شناگر یا اوتیت خارجی، عفونت مجرای گوش خارجی است. معمولاً پس از گیر افتادن آب در گوش رخ می‌دهد و محیطی مرطوب برای رشد باکتری‌ها یا قارچ‌ها فراهم می‌کند. این عفونت می‌تواند باعث احساس آب به همراه درد، قرمزی، خارش و ترشح شود.
• آلرژی: واکنش‌های آلرژیک می‌توانند باعث التهاب در گوش و احساس وجود مایعات شوند. آلرژی های فصلی و آلرژی های مربوط به حیوانات از این دست آلرژی ها می باشند.
• بیماری‌های سینوسی: عفونت‌های سینوسی و گرفتگی بینی می‌توانند به تجمع مایعات در ناحیه گوش کمک کنند.

علائم آب آمدن از گوش

علائم آب در گوش ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، اما در اینجا برخی از علائم و نشانه‌های رایج وجود دارد:

• گوش درد
• خارش و سوزش در کانال گوش
• قرمزی و تورم گوش
• ترشحات چرک و زرد از گوش
• کم شنوایی موقت
• احساس پری گوش
• وزوز گوش

برای افرادی که علائم ترشح آب از گوش را تجربه می کنند ضروری است که برای تشخیص دقیق و درمان مناسب به دنبال مراقبت های پزشکی فوری باشند. عفونت‌های گوش درمان‌نشده می‌توانند منجر به عوارضی مانند التهاب مزمن، کاهش شنوایی یا گسترش عفونت به ساختارهای اطراف شوند.

درمان آب آمدن از گوش

برای درمان ابتدا باید علت این اتفاق، تشخیص داده شود. سپس متناسب با دلیل روند درمان مشخص می شود. برای مثال اگر آب آمدن از گوش شما ناشی از ضربه باشد؛ نیازی به مراجعه به پزشک نیست. همچنین اگر بیماری که دچار پارگی پرده گوش شده است، پس از مدتی بهبود نیابد و پارگی پرده گوش به طور خود به خودی ترمیم نشود، باید به پزشک متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کند. پزشک بر اساس میزان پارگی پرده گوش و میزان شنوایی فرد در مورد درمان پارگی پرده گوش تصمیم می گیرد. گاهی برای ترمیم پرده گوش باید عمل جراحی صورت گیرد که به آن تمپانوپلاستی می گویند.

اگر فردی دچار خارش یا درد یا آب آمدن از گوش است، شاید به عفونت گوش خارجی مبتلا باشد. برای پیشگیری از گسترش این عفونت بهتر است به پزشک مراجعه شود و درمان لازم دریافت شود. به طور معمول، درمان عفونت گوش خارجی شامل استفاده از قطره گوش شاید از نوعی آنتی بیوتیک است. دوره این درمان در بیشتر موارد، یک هفته است. تکمیل دوره درمان در بهبود قطعی عفونت گوش خارجی تاثیر بسزایی دارد.

آب رفتن در گوش نوزاد یا کودک امری دردناک است. آکادمی پزشکان متخصص بیماری های کودکان آمریکا توصیه می کند در مواجهه با گوش درد خفیف در کودکان تا 48 ساعت صبر کنیم و نظاره گر روند درد باشید.

اگر تب کودک بالای 39 درجه سانتیگراد باشد، بهتر است منتظر نماند و به پزشک مراجعه کرد. پزشک ممکن است قطره گوش یا داروی خوراکی مناسب، شاید نوع موثری از آنتی بیوتیک را تجویز نماید. برای مهار درد در موارد شدید، تسکین درد با داروی مسکن هم لازم است. بنابراین پزشک ممکن است برای مهار درد هم دارو تجویز نماید.

خارج کردن آب از گوش

در ادامه چند درمان خانگی وجود دارد که ممکن است به کاهش علائم آب آمدن از گوش کمک کنند:

1. گوش‌های خود را خشک نگه دارید: تا زمانی که توصیه‌های پزشکی لازم را دریافت نکرده‌اید، از شنا کردن یا قرار دادن گوش در معرض آب خودداری کنید. رطوبت می‌تواند شرایط را بدتر کرده و روند بهبودی را طولانی کند.
2. از حوله استفاده کنید: بعد از دوش گرفتن یا شنا، قسمت بیرونی گوش خود را با یک حوله تمیز به آرامی خشک کنید. از قرار دادن هر چیزی در مجرای گوش خودداری کنید؛ زیرا ممکن است آب را بیشتر به داخل فشار دهد یا به گوش آسیب برساند.
3. سر خود را کج کنید: اگر آب در گوش تان گیر کرده است، سر خود را به پهلو خم کنید و به آرامی لاله گوش خود را بکشید تا تخلیه ترشح شود. همچنین می‌توانید با دراز کشیدن به پهلو در حالی که گوش آسیب دیده رو به پایین است، از جاذبه استفاده کنید.
4. کمپرس گرم: استفاده از کمپرس گرم بر روی گوش آسیب دیده ممکن است به تسکین ناراحتی و بهبود زهکشی آب کمک کند.
5. تسکین درد بدون نسخه: اگر درد یا ناراحتی را تجربه می‌کنید، می‌توانید با رعایت دستورالعمل‌های دوز توصیه شده، از مسکن‌های بدون نسخه مانند استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کنید.
6. مراجعه به پزشک: به عنوان مثال، دارویی به نام سیپرودکس (سیپروفلوکساسین و دگزامتازون سوسپانسیون اوتیک) با ترکیب یک آنتی بیوتیک برای مبارزه با عفونت با یک استروئید برای کاهش التهاب و درد در کانال گوش، در درمان اوتیت حاد خارجی موثر است.

پیشگیری از اتوره

برای این که از مشکل آب آمدن از گوش پیشگیری شود، باید از علل ایجاد آن جلوگیری کرد. پیشگیری از عفونت گوش میانی با پیشگیری از سرماخوردگی و آنفلوانزا آغاز می شود. باید از نزدیک شدن به افراد بیمار بپرهیزیم. همچنین در نوزادان تغذیه او با شیر مادر می تواند از بروز عفونت گوش میانی پیشگیری نماید زیرا شیر مادر حاوی موادی است که ایمنی بدن نوزاد در برابر عفونت ها را تضمین می کند. خودداری از فرو بردن هر جسمی به داخل کانال گوش و پرهیز از صداهای بسیار بلند هم در پیشگیری از وارد شدن ضربه به گوش اهمیت دارد.^healthline

برای پیشگیری از عفونت گوش خارجی خشک نمودن گوش پس از استحمام و شنا اهمیت دارد. چگونه آب گوش را خالی کنیم؟ اگر آب هنگام شنا به گوش وارد شده است، باید سر را به سمت گوشی که آب در آن وجود دارد، خم کنیم و مدتی در همین حالت باقی بمانیم. برای پیشگیری از گوش شناگر قطره گوش غیرنسخه ای هم در داروخانه ها وجود دارد. برای تهیه آنها با دکتر داروساز در داروخانه مشورت شود. دکتر علی کوهی دانش آموخته رشته فوق تخصصی جراحی گوش و حلق و بینی از دانشگاه استنفورد آمریکا آماده پذیرش و درمان بیماران دچار ترشحات غیرطبیعی گوش هستند. لطفا برای اطلاعات بیشتر با کلینیک ایشان واقع در تهران تماس حاصل کنید.

عوارض جانبی آب آوردن گوش چیست؟

ترشح مایع شفاف از گوش یا اتوره یک وضعیت پزشکی شناخته شده نیست؛ با این حال اگر تخلیه مایع از گوش را تجربه می‌کنید، ممکن است به دلایل مختلف زمینه‌ای باشد. در اینجا برخی از عوامل خطر و علل احتمالی وجود دارد:

1. عفونت گوش: اوتیت میانی یا اوتیت خارجی، می‌تواند منجر به تخلیه آب از گوش شود. عوامل خطر عفونت گوش عبارتند از ضعف سیستم ایمنی، قرار گرفتن در معرض ویروس‌های سرماخوردگی و آنفولانزا، شنا کردن مکرر یا قرار گرفتن در معرض رطوبت است.
2. بیماری های گوش شناگر: قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آب مانند شنا، می‌تواند منجر به گوش شناگر شود. این یک عفونت گوش خارجی است که ممکن است منجر به ترشحات گوش شود.
3. آسیب یا ضربه: ضربه به سر یا گوش، می‌تواند باعث تخلیه مایع از گوش شود. عوامل خطر آسیب شامل شرکت در ورزش‌های تماسی یا تصادفات است.
4. نشت مایع مغزی نخاعی: در موارد نادر، آسیب‌های سر یا شکستگی جمجمه می‌تواند منجر به نشت مایع مغزی نخاعی شود که ممکن است باعث تخلیه شفاف و آبکی از گوش شود. این یک وضعیت پزشکی جدی است که نیاز به توجه فوری دارد.
5. آلرژی: واکنش‌های آلرژیک یا آلرژی‌های محیطی، می‌تواند باعث تجمع مایع در گوش شود که ممکن است منجر به ترشح شود.
6. تجمع جرم گوش: جرم بیش از حد گوش، می‌تواند آب را به دام بیاندازد و منجر به احساس ترشح آبکی شود؛ حتی اگر در واقع آب نباشد.
7. تومورها: در موارد نادر، تومور یا رشد در گوش می‌تواند باعث ترشح گوش شود. عوامل خطر اغلب به عوامل ژنتیکی یا محیطی مربوط می‌شوند.

نحوه تشخیص علل ابتلا به اتوره

تشخیص ترشحات گوش، به ترکیبی از ارزیابی پزشکی و به‌طور بالقوه برخی از مراحل عملی نیاز دارد. در اینجا یک راهنمای گام به گام آورده شده است:

• سابقه پزشکی: متخصص گوش با پرسیدن سوالاتی در مورد علائم شما مانند رنگ، قوام و بوی ترشحات، مدت زمانی که آن را داشته اید، هرگونه درد یا کاهش شنوایی و هرگونه عفونت یا جراحی اخیر گوش، از شما اطلاعات کسب می‌کند.
• معاینه فیزیکی: پزشک با استفاده از اتوسکوپ، یک ابزار دستی با عدسی سبک و ذره‌بین، گوش شما را معاینه می‌کند. آنها به دنبال علائم عفونت، التهاب، آسیب یا اشیاء خارجی در کانال گوش می‌گردند.
• کشت گوش: در برخی موارد ممکن است نمونه‌ای از ترشحات گوش با استفاده از سواب استریل جمع آوری شود. این نمونه برای کشت و تست حساسیت به آزمایشگاه فرستاده می‌شود تا باکتری یا قارچ خاص عامل عفونت شناسایی شود و مشخص شود کدام آنتی‌بیوتیک یا داروهای ضد قارچ موثرتر هستند.
• تست شنوایی: اگر ترشحات گوش با کم شنوایی همراه باشد؛ ممکن است یک آزمایش شنوایی (ادیومتری) برای ارزیابی توانایی‌های شنوایی شما انجام شود.
• تصویربرداری: در شرایط خاصی مانند زمانی که پزشک به یک مشکل زمینه‌ای جدی تری مشکوک است، ممکن است مطالعات تصویربرداری مانند سی‌تی‌اسکن یا ام‌آر‌آی را برای تجسم ساختارهای گوش و نواحی اطراف آن درخواست کند.
• علل زمینه‌ای: شناسایی و رسیدگی به علت اصلی ترشحات گوش که می‌تواند شامل عفونت گوش، نهفتگی موم گوش، اشیاء خارجی، سوراخ شدن پرده گوش یا شرایط جدی تری مانند کلستئاتوم یا تومورها باشد، بسیار مهم است.
• تست آلرژی: اگر مشکوک به آلرژی باشد، ممکن است تست آلرژی برای شناسایی محرک‌های بالقوه انجام شود.

زمان بهبودی اتوره

زمان بهبود ترشح مایع شفاف از گوش، بسته به علت زمینه‌ای و اثربخشی درمان، می‌تواند به‌طور قابل توجهی متفاوت باشد. ترشحات گوش می‌تواند نشانه‌ای از شرایط مختلف از جمله عفونت گوش، ضربه، وجود جسم خارجی یا مسائل پزشکی زمینه‌ای باشد. برای موارد جزئی مانند تجمع جرم گوش، بهبودی می‌تواند نسبتا سریع باشد و ممکن است طی چند روز تا یک هفته با تمیز کردن مناسب یا مداخله پزشکی برطرف شود. عفونت‌های حاد گوش که اغلب با ترشحات سفید گوش همراه است، ممکن است در عرض چند هفته با درمان مناسب آنتی‌بیوتیک بهبود یابند. با این حال، در شرایط جدی‌تر مانند عفونت‌های مزمن گوش یا بیماری‌های زمینه‌ای، می‌تواند منجر به طولانی‌تر شدن زمان بهبودی شود. در برخی موارد، مدیریت و درمان مداوم ممکن است ضروری باشد و بهبودی کامل ممکن است چند هفته تا چند ماه طول بکشد.

سخن پایانی درمورد خروج آب از گوش

در صورت مشاهده ترشحات گوش، برای تعیین علت اصلی و دریافت درمان مناسب، ضروری است که با یک متخصص گوش مشورت کنید. خود تشخیصی و درمان، گاهی اوقات می‌تواند وضعیت را بدتر کند یا بهبودی را به تاخیر بیندازد. علاوه‌براین، ترشحات گوش همراه با درد شدید، تب یا کاهش شنوایی، ممکن است نشان دهنده مشکل جدی تری باشد و باید به سرعت توسط پزشک متخصص ارزیابی شود. دکتر علی کوهی، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و رییس بخش گوش، حلق و بینی بیمارستان امیر اعلم تهران، می توانند به شما برای درمان اتوره و ترشح آب از گوش کمک کنند. شما می توانید از طریق راه های ارتباطی زیر با ایشان در تماس باشید.

سایت https://drkouhi.clinic/booking

پیج اینستاگرامی به آدرس drkouhi@

شماره‌های تماس: 02188884831 – 09398772480

آدرس حضوری: تهران، خیابان ولیعصر، بالاتر از پارک ساعی، نبش خیابان دوم گاندی، طبقه ششم واقع در ساختمان پزشکان دی