جراحی گوش میانی شامل درمان مشکلاتی در غشای تمپان، در زنجیره استخوان‌های کوچک به هم پیوسته (چکشی، سندانی و رکابی) و در سلول‌های ماستوئید (حفره‌های استخوان تمپورال) است. عمل گوش میانی در دو بخش تمپانوپلاستی و ماستوئیدکتومی صورت می‌گیرد. تمپانوپلاستی شامل ossiculoplasty (ترمیم استخوان‌ها) و  myringoplasty (ترمیم سوراخ پرده گوش) است. همچنین عمل تمپانوپلاستی برای سوراخ‌های بزرگ پرده گوش یا عفونت‌های گوش میانی مانند اوتیت میانی مزمن، که با آنتی‌بیوتیک قابل درمان نیستند توصیه می‌شود.

ماستوئیدکتومی نیز عملی برای برداشتن حفره‌های هوای جمجمه پشت گوش (استخوان تمپورال) به منظور درمان عفونت‌های قسمت ماستوئید در آن قسمت از جمجمه است و برای درمان عوارض اوتیت میانی حاد، رشد غیرطبیعی استخوان، کیست سلولی در گوش میانی یا کاشت حلزون، استفاده می‌شود.

جراحی گوش میانی می‌تواند شامل برداشتن کل یا بخشی از استخوان‌های این قسمت و جایگزینی آن با پروتز باشد. دلایل متعددی وجود دارد که ممکن است نیاز به انجام جراحی گوش میانی داشته باشید. رشد غیر طبیعی استخوان‌های اطراف، ناهنجاری‌های مادرزادی و صدمات ناشی از تصادف، برخی از مواردی هستند که باعث می‌شوند فرد بیمار اقدام به انجام جراحی گوش میانی کند. 

همانطور که گفته شد، این استخوان‌های‌ کوچک، امواج صوتی را از گوش میانی به گوش داخلی منتقل می‌کنند. عمل گوش میانی برای انتقال امواج صوتی و بهبود شنوایی انجام می‌شود. سه استخوان بخش میانی با لرزش های متوالی امواج صوتی را به بخش حلزونی گوش منتقل می‌‌کنند. رشد غیر طبیعی استخوان‌های اطراف باعث می‌شود که لرزش این استخوان‌های ریز دچار اختلاف شده و شنوایی به خوبی انجام نشود.

عمل گوش میانی شامل فضایی است که بین پرده گوش و گوش داخلی قرار دارد.