بیماری منییر چیست؟ | علت و علائم بیماری منیر

یکی از چندین بیماری که ممکن است برای بیماران باعث ایجاد سرگیجه می‌شود؛ بیماری منیر (Meniere disease) است. نام این بیماری از روی نام خانوادگی پزشک فرانسوی اقتباس شده؛ که در اواسط قرن نوزده میلادی، این بیماری را تعریف کرد. سندروم منییر در واقع به دلیل درگیری گوش داخلی پدید می‌آید. گوش داخلی در شرایط نرمال، وظایف مرتبط با احساس تعادل و حفظ آن را بر عهده دارد. بیماری منییر با ایجاد اختلال در انجام وظایف گوش داخلی؛ علائم مختلفی از جمله سرگیجه را ایجاد می‌نماید. به عبارتی دیگر، منییر یک بیماری، سندرم و یا اختلال است که در گوش داخلی افراد بروز می‌کند. این اختلال با علائم متعددی همراه است که مهم‌ترین آن‌ها شامل گرفتگی گوش، افت شنوایی، وزوز گوش و سرگیجه می‌باشند.

در اغلب مواقع تنها یک گوش به این اختلال دچار می‌شود. با این حال گاهی بیمارانی با ابتلای هر دو گوش به این سندرم به پزشک مراجعه می‌کنند. افراد در هر سنی ممکن است به این بیماری دچار شوند اما زمینه ابتلا در افراد ۴۰ تا ۶۰ ساله بیشتر است. در ادامه با ما همراه باشید تا جزئیات بیشتری از منییر را کشف کنیم.

بیماری منییر چیست؟

همانطور که گفته شد، بیماری منییر یک اختلال در گوش داخلی است که می‌تواند باعث سرگیجه، کاهش شنوایی، وزوز گوش و احساس پری در گوش آسیب‌ دیده شود. علت دقیق آن به خوبی شناخته شده نیست. اما تصور می‌شود که به دلیل تجمع مایعات در گوش داخلی باشد. علائم آن ممکن است ناتوان کننده باشد؛ اما درمان‌های مختلف و تغییرات سبک زندگی، می‌توانند به مدیریت این بیماری کمک کنند.

علائم بیماری منییر

وقتی گوش داخلی دچار بیماری می شود؛ توانایی انجام امور مرتبط به خود را از دست خواهد داد. در حالت طبیعی گوش داخلی دو وظیفه کلی به عهده دارد:

• تبدیل امواج مکانیکی ناشی از اصوات که از گوش میانی دریافت شده است به سیگنال عصبی و در نهایت، حس شنوایی
• احساس تعادل بدن و حفظ آن

بنابراین قابل پیش بینی خواهد بود که وقتی یک بیماری مانند بیماری منییر، گوش داخلی را درگیر می نماید؛ علائم اصلی زیر ظاهر می شود:

1. احساس سرگیجه(vertigo)
2. افت شنوایی
3. احساس صدا در گوش که به آن وزوز گوش(tinnitus) هم می گویند.
4. احساس پری یک طرفه در گوش مبتلا به بیماری منییر (برخی از بیماران آن را تحت عنوان احساس فشار در گوش مبتلا هم تعبیر می کنند).

سرگیجه ناشی از بیماری منییر چه خصوصیاتی دارد؟

سرگیجه در بیماران مبتلا به بیماری منییر به صورت حمله‌ای و بسیار شدید رخ می دهد. شدت حملات سرگیجه در بیماری منییر به حدی زیاد است که احتمال دارد علائم دیگری نیز به دنبال خود بیاورد. علائمی از جمله:

• ضعف و ناتوانی در انجام کارهای روزمره
• افت فشار خون
• علائم گوارشی مانند تهوع و استفراغ

این حملات سرگیجه به لحاظ مدت زمان؛ بسیار گوناگون هستند. حملات سرگیجه منییر، ممکن است بین چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد. گاهی این حملات سرگیجه به صورت خود به خودی بهبود پیدا می کند و در برخی مواقع برای بهبود آن، لازم است حتما، تداخل های دارویی و درمانی صورت پذیرد.

چه زمانی به پزشک مراجعه شود؟

اگر علائم و نشانه‌های بالا در یک فرد دیده شد؛ بهتر است برای ویزیت، به یک پزشک فوق تخصص جراحی گوش و حلق و بینی مراجعه نماید. لازم به ذکر است که این علائم ممکن است در بیماری های دیگر هم دیده شود و برای رسیدن به تشخیص درست؛ لازم است علاوه بر مراجعات مکرر به پزشک، چندین تست یا تصویربرداری پزشکی هم بنا به صلاحدید پزشک، به انجام برسد. دکتر علی کوهی دانش آموخته رشته فوق تخصصی جراحی گوش و حلق و بینی از دانشگاه استنفورد آمریکا، آماده پذیرش بیماران مشکوک به بیماری منییر در کلینیک خود در تهران هستند. برای کسب اطلاعات بیشتر تماس بگیرید.

علت ایجاد بیماری منییر

چنین به نظر می رسد که بیماری منییر به دلیل بر هم خوردن بالانس مایع موجود در بخش تعادلی گوش داخلی رخ می دهد. معتبرترین فرضیه ای که در مورد چگونگی ایجاد بیماری منییر وجود دارد، افزایش فشار اندولنف است. اندولنف نام مایعی است که درون بخش تعادلی گوش داخلی را پر کرده است. چنین مطرح شده است که بالا رفتن بیش از حد فشار مایع اندولنف داخل سیستم تعادلی گوش داخلی باعث ظهور بیماری منییر به خصوص حملات سرگیجه می شود. بنابراین زیاد شدن فشار مایع اندولنف موجود در گوش داخلی عامل اصلی ایجاد بیماری منییر به شمار می رود.

مهم‌ترین دلیل ابتلای افراد به بیماری منییر بروز ناهنجاری در ساختار گوش داخلی و میزان فشار مایعات در آن است. با این وجود عواملی که سبب ایجاد چنین ناهنجاری شده تا به امروز ناشناخته باقی مانده است. لازم به توضیح است که در گوش درونی حفره‌هایی وجود دارند که به همدیگر متصل هستند. پوشش بیرونی گوش داخلی لابیرنت استخوانی است. در داخل این لابیرنت استخوانی غشا‌هایی بسیار حساس و ظریف وجود دارند.

در لابیرنت استخوانی مایعی به نام آندولف وجود دارد. در محل تجمع این مایع یکسری حسگر وجود دارند که نسبت به حرکت مایع حساس بوده و پیام‌هایی را به مغز ارسال می‌کنند. حال نکته مهم این جا است که اگر میزان مایعات آندولف افزایش پیدا کند. فشار گوش نیز افزایش پیدا می‌کند. در نتیجه عملکرد حس تعادل گوش از بین می‌رود و فرد احساس سرگیجه می‌کند. گاهی اوقات شدت فشار گوش به حدی است که بخش حلزونی گوش آسیب می‌بیند. در نتیجه افراد با مشکلات جدی شنوایی روبه رو می‌شوند.

علاوه بر همه عوامل بالا که به آنها پرداخته شد، باید به عوامل ایمونولوژیک هم اشاره داشت. به نظر می رسد پاسخ متفاوت سیستم ایمنی برخی افراد به برخی محرک ها در بروز بیماری منییر موثر باشد.

دلایل ابتلا به بیماری منییر

عوامل بسیاری در بالا رفتن میزان فشار گوش داخلی دخیل هستند. این عوامل زمانی که در بدن ایجاد شوند نه تنها باعث بالا رفتن فشار مایع اندولنف می‌شوند. بلکه باعث بروز بیماری منییر نیز خواهند شد. از جمله این عوامل عبارتند از:

• التهاب: التهاب از جمله عامل بیماری زایی است که در هر بخش از بدن که ایجاد شود مشکلات متعددی به دنبال خواهد داشت. زمانی که گوش دچار عفونت شود و برای درمان آن اقدام اساسی انجام نگیرد، عفونت گسترش پیدا کرده و سبب بالا رفتن فشار در گوش داخلی می‌شود.
• آلرژی: انواع آلرژی‌ها در بالا رفتن فشار گوش تأثیر‌گذار هستند. بنابراین افرادی که به آلرژی‌های مزمن دچار می‌شوند؛ ممکن است با علائمی مانند عدم تعادل در بدن روبه رو شوند.
• میگرن: افرادی که مدت‌ها با سردرد‌های میگرنی دست و پنجه نرم می‌کنند. ممکن است فشار بالا در گوش را نیز تجربه نمایند. به همین دلیل در برخی از بیماران میگرنی علائم بیماری منییر دیده می‌شود.
• ضربه: یکی دیگر از دلایل افزایش فشار گوش داخلی ضربه به گوش است. بنابراین هر نوع ضربه و یا آسیب شدید به گوش ممکن است باعث سرگیجه شود.
• استرس: پزشکان متخصص در حوزه حلق، گوش و بینی معتقدند که فشار‌های عصبی و استرس در بالا رفتن فشار گوش تأثیر‌گذار هستند.

آیا بیماری منییر از بین می رود؟

بیماری منییر بهبود می‌یابد اما این امر‌ممکن است نیازمند زمان و مراقبتهای پزشکی در طول زمان باشد. پیشرفت و شدت علائم می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. بیماران اغلب شرایط خود را از طریق ترکیبی از تغییرات سبک زندگی، داروها و گاهی اوقات مداخلات جراحی مدیریت می‌کنند. علاوه‌براین، تغییرات رژیم غذایی مانند کاهش مصرف نمک ممکن است به حداقل رساندن تجمع مایعات کمک کند. در مواردی که درمان‌های محافظه‌ کارانه بی‌اثر هستند یا علائم به‌ شدت ناتوان کننده هستند، ممکن است گزینه‌های جراحی مانند برداشتن فشار کیسه اندولنفاتیک یا بخش عصب دهلیزی در نظر گرفته شود.

توجه به این نکته مهم است که اگرچه ممکن است بیماری منییر به طور کامل ناپدید نشود، اما بسیاری از افراد می‌توانند راه‌هایی برای کنترل و کاهش علائم خود بیابند و به آنها اجازه می‌دهد زندگی رضایت بخشی داشته باشند. مشاوره منظم با متخصص گوش، حلق و بینی برای مدیریت موثر این بیماری و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به بیماری منییر بسیار مهم است.

مراحل پیشرفت بیماری منییر

بیماری منییر ممکن است به طور معمول در چندین مرحله پیشرفت کند، با این حال افراد همه این مراحل را تجربه نمی‌کنند. این مراحل عبارتند از:

1. مرحله اولیه: در مراحل اولیه بیماری منییر، افراد ممکن است دوره‌های ناگهانی و مکرر سرگیجه را تجربه کنند. این دوره‌ها می‌توانند از 20 دقیقه تا چند ساعت طول بکشند. بیماران همچنین ممکن است در طول این دوره‌ دچار کم شنوایی نوسانی، وزوز گوش و احساس پری یا فشار در گوش آسیب دیده شوند. در این مرحله حملات ممکن است در ابتدا نادر و خفیف باشند.
2. مرحله متوسط: در این مرحله ممکن است دفعات و شدت حملات سرگیجه افزایش یابد؛ کاهش شنوایی ممکن است بارزتر شود و وزوز گوش ممکن است ادامه یابد. همچنین علائم دهلیزی (مربوط به تعادل و جهت گیری فضایی) در زندگی روزمره مخل‌ تر می‌شود.
3. آخرین مرحله: در این مرحله، بیماران ممکن است کاهش شنوایی قابل توجه و اغلب دائمی را در گوش آسیب دیده تجربه کنند. همچنین وزوز گوش و پری گوش ممکن است ثابت شود و حملات سرگیجه همچنان رخ دهد اما کمتر باشد.

توجه به این نکته مهم است که همه افراد مبتلا به بیماری منییر، در تمام این مراحل پیشرفت نمی‌کنند و پیشرفت آن می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. علاوه‌براین، بیماری منییر می‌تواند هر دو گوش را درگیر کند و مراحل ممکن است بین گوش‌های یک فرد متفاوت باشد.

اطلاعات آماری نشان می دهد کسانی که از سبک سالم زندگی پیروی نمی کنند؛ بیشتر به بیماری منییر گرفتار می شوند. برخی از فاکتور های مهم در سبک زندگی ناسالم، شامل ننوشیدن آب به مزان کافی در طول روز و استعمال دخانیات مانند سیگار و قلیان است.

تشخیص بیماری منییر

به طور حتم اگر کسی دچار سرگیجه های شدید و مکرر است باید به پزشک متخصص گوش و حلق وبینی مراجعه کند. اختلالات گوش داخلی یکی از شایع ترین مشکلاتی است که به سرگیجه منتهی می شود.

یکی از کارهای مهم برای رسیدن به تشخیص بیماری منییر رد کردن سایر عللی است که با علامت سرگیجه همراه هستند. به عبارت دیگر، باید سایر تشخیص های افتراقی بیماری منییر که فهرست بلندی از بیماری هاست، در نظر پزشک معالج باشد. پزشک با بررسی و شاید انجام تست های گوناگون تلاش می کند، این بیماری ها را رد کند. فهرست مهم ترین بیماری هایی که می توانند علائمی مشابه بیماری منییر داشته باشند، به شرح زیر هستند: ^mayoclinic

• ضایعات و تومورهای موجود روی عصب شنوایی
• ضایعات و تومورهای بخش ساقه مغز
• ضایعات و تومورهای مخچه

بنابراین پزشک معالج ممکن است برای اطمینان از تشخیص بیماری، تست ها یا انواع تصویربرداری پزشکی مانند MRI را درخواست نماید. این اطلاعات به رد سایر بیماری‌هایی که علائم مشابه دارند، کمک می کند.

تست های تشخیص بیماری منییر

تشخیص بیماری منییر معمولاً شامل ترکیبی از تاریخچه پزشکی، معاینه فیزیکی و آزمایش‌های خاص است. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشند:

1. شنوایی سنجی: یک آزمایش شنوایی برای ارزیابی کم شنوایی و تعیین اینکه آیا با بیماری منییر مطابقت دارد یا خیر.
2. تست‌های دهلیزی: این تست‌ها شامل الکترونیستاگموگرافی (ENG)، ویدیونیستاگموگرافی (VNG) یا تست صندلی چرخشی برای ارزیابی تعادل و حرکات چشم باشد.
3. تصویربرداری: تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یا توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن ممکن است برای رد سایر علل احتمالی علائم استفاده شود.
4. الکتروکوکلوگرافی (ECochG): این آزمایش، فعالیت الکتریکی در گوش داخلی را اندازه گیری می‌کند و می‌تواند به تشخیص بیماری منییر کمک کند.
5. آزمایش خون: آزمایش خون ممکن است برای رد سایر بیماری‌های زمینه‌ای که می‌توانند باعث علائم شما شوند انجام شود.
6. سایر روش‌های تشخیصی: بسته به هر مورد، آزمایشات اضافی مانند پوسچروگرافی (تست تعادل) و آزمایشات گلیسرول یا بارگیری نمک ممکن است در نظر گرفته شود.

راهکارهایی برای جلوگیری از علائم بیماری منییر

پیشگیری از علائم بیماری منییر می‌تواند چالش برانگیز باشد، اما چندین استراتژی وجود دارد که ممکن است به مدیریت و کاهش تاثیر آن کمک کند. این راهکارها می‌توانند شامل موارد زیر باشد:

• رژیم غذایی و هیدراتاسیون: رژیم غذایی کم سدیم را برای کاهش احتباس مایعات در گوش داخلی که می‌تواند علائم را تحریک کند، حفظ کنید. همچنین برای کمک به تنظیم تعادل مایعات در بدن، هیدراته بمانید.
• مدیریت استرس: استرس می‌تواند علائم منییر را تشدید کند، بنابراین تکنیک‌های کاهش استرس مانند مدیتیشن، یوگا یا تمرینات تنفس عمیق را تمرین کنید.
• داروها: متخصص گوش شما ممکن است داروهایی مانند دیورتیک‌ها، داروهای ضد سرگیجه یا داروهای ضد تهوع را برای کمک به مدیریت علائم تجویز کند.
• اصلاح سبک زندگی: از مصرف کافئین و الکل خودداری کنید که می‌تواند علائم را بدتر کند. برای بهبود سلامت کلی و کاهش استرس، به طور منظم ورزش کنید. همچنین یک برنامه خواب ثابت برای کمک به مدیریت خستگی داشته باشید.
• توانبخشی دهلیزی: درمان توانبخشی دهلیزی می‌تواند به بهبود تعادل و کاهش سرگیجه مرتبط با بیماری منییر کمک کند.
• رعایت بهداشت گوش: گوش‌های خود را تمیز و خشک نگه دارید تا خطر عفونت گوش کاهش یابد؛ زیرا می‌تواند علائم را تشدید کند.
• اجتناب از محرک‌ها: محرک‌های شخصی که علائم شما را بدتر می‌کنند مانند غذاها یا فعالیت‌های خاص را شناسایی کنید و از آنها اجتناب کنید.
• سمعک: اگر دچار کم شنوایی هستید، برای بهبود شنوایی و کیفیت کلی زندگی خود از سمعک استفاده کنید.
• گزینه‌های جراحی: در برخی موارد، زمانیکه درمان‌های محافظه کارانه مؤثر نیستند، ممکن است گزینه‌های جراحی مانند جراحی کیسه اندولنفاتیک یا برش عصب دهلیزی در نظر گرفته شود. برای تعیین اینکه آیا این موارد برای شما مناسب هستند یا خیر، با متخصص گوش خود مشورت کنید.

رژیم غذایی مناسب برای بیماری منییر

رژیم غذایی مناسب برای بیماری منییر ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، اما برخی دستورالعمل‌های غذایی کلی وجود دارد که ممکن است به مدیریت علائم کمک کند:

• رژیم غذایی کم سدیم: یکی از مهمترین توصیه‌های غذایی برای بیماری منییر، کاهش مصرف سدیم (نمک) است. سطوح بالای سدیم می‌تواند منجر به احتباس مایع در گوش داخلی شود و علائم را تشدید کند. مصرف باید کمتر از 2000 تا 2500 میلی گرم سدیم در روز باشد.
• آبرسانی: هیدراته ماندن بسیار مهم است. کم آبی می‌تواند علائم را بدتر کند، بنابراین در طول روز آب کافی بنوشید.
• کافئین و الکل: برخی افراد متوجه می‌شوند که کاهش یا حذف کافئین و الکل از رژیم غذایی خود، می‌تواند به مدیریت علائم کمک کند. این مواد می‌توانند بر تعادل مایعات تأثیر بگذارند و سرگیجه را تحریک کنند.
• از غذاهای محرک اجتناب کنید: غذاهایی را که ممکن است علائم شما را تحریک کنند شناسایی کرده و از آنها اجتناب کنید. غذاهای محرک رایج عبارتند از غذاهای پر سدیم، قند بالا و غذاهای فرآوری شده.
• رژیم غذایی متعادل: یک رژیم غذایی متعادل با انواع میوه‌ها، سبزیجات، پروتئین‌های بدون چربی و غلات کامل را حفظ کنید. این می‌تواند به حمایت از سلامت کلی کمک کند.
• با یک متخصص تغذیه مشورت کنید: یک متخصص تغذیه می‌تواند راهنمایی شخصی ارائه دهد و به شما در ایجاد یک برنامه غذایی متناسب با نیازها و محرک‌های خاص شما کمک کند.

پیشرفت‌های جدید در تحقیقات و درمان بیماری منییر

1. یکی از حوزه‌های مهم در تحقیقات بیماری منییر شناسایی عوامل ژنتیکی است. مطالعات اخیر نشان داده‌اند که ممکن است عوامل ژنتیکی، نقش مهمی در ابتلا به این بیماری ایفا کنند. پژوهشگران موفق به شناسایی جهش‌های ژنتیکی خاصی شده‌اند؛ که با افزایش خطر ابتلا به بیماری منییر مرتبط هستند. این کشف می‌تواند به توسعه تست‌های ژنتیکی، برای تشخیص زودهنگام و بهبود روش‌های درمانی منجر شود. ^lww
2. روش‌های تصویربرداری پیشرفته مانند MRI با رزولوشن بالا و تصویربرداری با استفاده از تکنیک‌های جدید می‌توانند به تشخیص دقیق‌تر منییر کمک کنند. این تکنیک‌ها به پزشکان این امکان را می‌دهند تا تغییرات ساختاری و عملکردی در گوش داخلی را به دقت بررسی کنند و علت منیر را تشخیص دهند. تحقیقات جدید منجر به توسعه داروهای مؤثرتری، برای درمان علائم این بیماری شده است. به عنوان مثال، داروهایی که روی کانال‌های خاص در گوش داخلی تأثیر می‌گذارند، می‌توانند به کاهش سرگیجه و بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کنند.
3. تحقیقات در زمینه سلول‌های بنیادی نیز، نشان‌دهنده پتانسیل بالایی برای درمان این مشکل است. پژوهشگران در حال بررسی این هستند که آیا می‌توان، از سلول‌های بنیادی برای بازسازی سلول‌های آسیب‌دیده گوش داخلی استفاده کرد یا نه. این تحقیقات امیدوارکننده، نشان می‌دهند که ممکن است در آینده بتوان با استفاده از سلول‌های بنیادی، آسیب‌های ناشی از منییر گوش را به طور کامل ترمیم کرد. ^ncbi
4. از شناسایی عوامل ژنتیکی و پیشرفت در روش‌های تصویربرداری گرفته تا توسعه داروهای جدید و تکنولوژی‌های مدیریت علائم، همگی نشان می‌دهند که تحقیقات در این حوزه به نتایج رضایت بخشی منجر شده است. با ادامه تحقیقات و نوآوری‌ها، احتمالاً در آینده نزدیک شاهد روش‌های درمانی مؤثرتری خواهیم بود که می‌تواند کیفیت زندگی بیماران منیر گوش را به طور قابل توجهی بهبود بخشد.

عوامل خطرزا در بیماری منییر

علت دقیق بیماری منییر ناشناخته است، اما موارد زیادی به عنوان عوامل خطرزا شناخته شده‌اند که ممکن است؛ باعث شروع یا تشدید علائم بیماری منییر شوند؛ از جمله:

1. ژنتیک: یکی از عوامل مهمی که در بروز این بیماری نقش دارد، ژنتیک است. مطالعات نشان می‌دهند که احتمال ابتلا به بیماری منییر در افرادی که سابقه خانوادگی این بیماری را دارند، بیشتر است. تغییرات در ژن‌های خاص می‌توانند؛ باعث اختلال در سیستم‌های تنظیم کننده مایع اندولنف در گوش داخلی شوند. این ماده نقش مهمی در عملکرد طبیعی گوش داخلی دارد. هنگامی که تعادل این سیستم‌ها بر هم بخورد، مایع اضافی در داخل گوش جمع می‌شود و این تجمع می‌تواند باعث بروز علائم بیماری منییر مانند سرگیجه، وزوز گوش و کاهش شنوایی شود. ^hifla
2. عفونت‌های ویروسی: یکی دیگر از عوامل احتمالی در بروز بیماری منییر، عفونت‌های ویروسی است. برخی بیماری‌ها مانند ویروس تب‌خال ساده، سیتومگالوویروس و ویروس اپشتین بار ممکن است در ایجاد این عارضه نقش داشته باشند. عفونت ویروسی می‌تواند، باعث التهاب و تورم در گوش داخلی شود که باعث جمع شدن مایع در این قسمت می‌شود و یکی از ویژگی‌های اصلی بیماری منییر است؛ همچنین ممکن است سیستم ایمنی بدن را تحریک کرده و باعث واکنش‌های التهابی شوند و در نتیجه به گوش داخلی آسیب برساند. ^mayoclinic
3. آلرژی‌ها: آلرژی‌ها نیز به عنوان یک عامل تحریک کننده بیماری منییر شناخته شده‌اند. واکنش‌های آلرژیک باعث التهاب در بدن می‌شوند که می‌تواند بر گوش داخلی نیز تأثیر بگذارد. برای کسانی که قبلاً به بیماری منییر مبتلا شده‌اند، آلرژی‌ها می‌توانند باعث تشدید علائم و افزایش دفعات حملات شوند.
4. بیماری‌های خود ایمنی: بیماری‌های خود ایمنی باعث می‌شوند که سیستم ایمنی به گوش داخلی حمله کند و منجر به بروز بیماری منییر شوند. این حمله اشتباه، باعث التهاب و تجمع مایع شده که در نتیجه، علائم این عارضه مانند سرگیجه و کاهش شنوایی را به وجود می‌آورد.
5. تنگ شدن رگ‌های خونی: تنگ شدن رگ‌های خونی در گوش داخلی یکی دیگر از عوامل خطرزا است که ممکن است؛ در پیشرفت بیماری منییر نقش داشته باشد. این وضعیت که مشابه تنگ شدن رگ‌ها در سردردهای میگرنی است، می‌تواند جریان خون به گوش داخلی را کم کند؛ در نتیجه، فرد علائم این بیماری را در خود مشاهده می‌کند.
6. مشکلات گوش: مشکلات مختلفی در گوش می‌توانند به عنوان عامل خطرزا برای بیماری منییر به شمار بروند؛ از جمله عفونت‌های گوش، آسیب‌هایی مانند ضربه‌های شدید به سر یا جراحی‌های قبلی، اختلالات در سیستم لنفاوی گوش داخلی و غیره. باید به خاطر داشته باشید که در بسیاری از موارد، علت دقیق بروز بیماری منییر مشخص نیست و ممکن است ترکیبی از عوامل مختلف در آن نقش داشته باشند.
7. عوامل تحریک کننده حملات منییر: علاوه بر مواردی که گفته شد، برخی عوامل محیطی و رفتاری نیز می‌توانند حملات منییر را تحریک کنند. استرس، خستگی، ناراحتی عاطفی، بیماری، مصرف کافئین، الکل و برخی مواد غذایی می‌توانند باعث شروع یا تشدید حملات منییر شوند.

سوالات متدوال از سندروم منییر

• آیا فصل‌ها روی علائم بیماری منییر تاثیر دارند؟ بله. در فصولی که فشار هوا کمتر است؛ بیماری منییر بیشتر ظاهر می شود. هنوز به طور دقیق ارتباط مسائل فصلی با تظاهر علائم بیماری منییر مشخص نشده است.
• بیماری منییر بیشتر در کدام گروه های جمعیتی دیده می‌شود؟ با تجزیه و تحلیل آماری جمعیت افرادی که بیماری منییر مبتلا شده اند متوجه می شویم که بانوان و میانسالان بیش از دیگر افراد جامعه، به این بیماری سیستم تعادلی بدن مبتلا می شوند.
• آیا بیماری منییر ارثی و ژنتیک است؟ بله. اطلاعات موجود نشان می دهد که ژنتیک نیز در این بیماری نقش آفرینی می کنند. به عبارت دیگر، بیشتر افراد یک استعداد ذاتی برای ابتلا به بیماری منییر دارند.

Podcast: Play in new window | Download