جستجو کردن
بستن این جعبه جستجو.

چرا افراد مبتلا به آرتروز دچار کم شنوایی می شوند؟

تصویری از فرد مبتلا به کاهش شنوایی و آرتروز

آخرین بروزرسانی: دی 7, 1403

فهرست عناوین مقاله

کاهش شنوایی و آرتروز دو بیماری شایع هستند که به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی بسیاری از افراد تأثیر می‌گذارند. طبق گزارش بنیاد آرتریت آمریکا، تحقیقات اخیر ارتباط بین کاهش شنوایی و انواع مختلف آرتریت، به ویژه آرتریت روماتوئید (RA) را که تقریباً 1.3 میلیون آمریکایی را تحت تأثیر قرار می دهد؛ برجسته کرده است. افراد مبتلا به آرتروز اغلب افزایش التهاب را تجربه می کنند که می تواند به مرور زمان منجر به آسیب شنوایی شود. همچنین عوارض جانبی داروهای مصرفی بیماری آرتروز، باعث کاهش شنوایی فرد می شود. هر چه کاهش شنوایی زودتر تشخیص داده شود؛ احتمال گوشه گیری فرد از فعالیت های اجتماعی و حفظ کیفیت زندگی فردی و اجتماعی بیشتر خواهد بود. استفاده از سمعک و کاشت حلزون، متداول ترین روش های درمانی برای کاهش شنوایی هستند.

کاهش شنوایی و آرتروز: دو بیماری رو به گسترش

تصویری از فرد مسن مبتلا به آرتروز و کم شدن شنوایی

به طور روزافزون، تعداد افراد سالخورده در تقریبا همه جوامع جهان در حال زیاد شدن است. با پیشرفت دانش پزشکی، امید به زندگی افزایش چشمگیری داشته است و افراد زیادی سنین بالای هشتاد سال را تجربه می کنند. اگرچه این یک خبر خوب به شمار می آید اما باید تبعات این تغییر در هرم جمعیتی جهان را از هم اکنون در نظر گرفت. برخی از بیماری ها هستند که بیماری سنین بالا تلقی می شوند. این صحبت بدین معنا نیست که جوانان به این بیماری ها مبتلا نمی شوند! بلکه بدان معناست که با افزایش سن جامعه احتمال وقوع این بیماری ها به طور ناخواسته بیشتر و بیشتر می شود. کاهش شنوایی و آرتروز هر دو جزو بیماری هایی هستند که افزایش سن، از عوامل خطرزای آنها محسوب می شوند. به عبارت دیگر، با افزایش سن احتمال وقوع کاهش شنوایی و آرتروز، در همه افراد افزایش قابل توجهی را نشان می دهد.

شاید اطلاعات زیر به عنوان نمونه بتواند مفید باشد: یک چهارم افرادی که بین سنین 65 تا 74 سالگی قرار دارند؛ دچار درجاتی از کاهش شنوایی هستند که زندگی اجتماعی و فردی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. در گروه سنی بالای 75 سال نیمی از افراد در حدی دچار کاهش شنوایی هستند که در صحبت های دو نفره عادی، دچار مشکل در درک مفهوم می شوند.

آرتروز چیست؟

هر گونه شرایط التهابی در مفاصل که حالت مزمن داشته باشد؛ آرتروز نامیده می شود. مطالعات پزشکی روی بیمارانی که شرایط التهابی مفاصل را تجربه می کنند؛ نشان می دهد که فقدان شنوایی در این افراد بیشتر از جمعیت عادی رخ می دهد. مطالعه پزشکی روی بیماران دچار آرتریت روماتویید و آرتریت پسوریاتیک هم نشان داد که کاهش شنوایی در این افراد بیشتر از سایرین رخ می دهد. در مورد سایر انواع آرتروز هم موارد مشابهی گزارش شده است. متاسفانه با افزایش سن افراد، میزان شیوع و بروز این بیماری های التهابی مفاصل بیشتر می شود.

پزشکان بسیاری معتقد هستند که علاوه بر سن، عوامل دیگر هم دخیل هستند. روند التهابی آرتروز و داروهای مرسوم در درمان این بیماری ها، هر دو می توانند توجیه کننده کاهش شنوایی باشند.

بررسی کاهش شنوایی در آرتروز التهابی​

گوش داخلی همان جایی است که به واسطه داشتن سلول های حساس شنوایی، مایعات و غشاهایی که آنها را فرا گرفته اند؛ ارتعاشات ناشی از امواج صوتی را به سیگنال های عصبی شنوایی تبدیل می کنند. این سیگنال ها توسط عصب شنوایی به مرکز مربوطه در مغز منعکس می شود و باعث شنیدن صداها می گردد. اما همیشه و در همه جوامع الگوی کاهش شنوایی همراه با آرتروز یکسان نیست. به عنوان نمونه، مطالعات پزشکی مشابه در کره جنوبی با نتایج متفاوتی همراه بود. در این پژوهش پزشکی، کسانی که به آرتروز روماتیسمی مبتلا بودند و بالای 50 سال سن داشتند؛ به میزان 40% بیشتر از جمعیت عادی دچار فقدان ناگهانی شنوایی شده بودند. این نوع ناگهانی کاهش شنوایی در تقریبا همه موارد فقط یک گوش را تحت تاثیر قرار داده بود. کاهش ناگهانی شنوایی از مواردی است که در بیماری های خودایمنی بدن مانند آرتروز روماتیسمی و همچنین به دنبال مصرف برخی داروها بیشتر دیده می شود. creakyjoints

تصویری از فرد مسن مبتلا به کاهش شنوایی و آرتروز

مطالعات پزشکی در دانمارک نشان می دهد که حدود سه چهارم از کسانی که به طور همزمان هم به آرتروز التهابی مانند آرتروز روماتیسمی و هم به کاهش شنوایی مبتلا هستند، از کم شنوایی نوع حسی – عصبی رنج می برند. این نوع از کاهش شنوایی حاصل اختلال در گوش داخلی است.

علل کاهش شنوایی در بیماران مبتلا به آرتروز التهابی

در پژوهش های متعدد پزشکی که روی ارتباط کاهش شنوایی و آرتروز التهابی صورت پذیرفته؛ چندین نظریه مطرح شده است که می تواند یکی یا چند تا از این نظرات در ارتباط بین کاهش شنوایی و آرتروز التهابی صدق کند. برخی از مهم ترین این نظرات در زیر تشریح شده است:

التهاب مفاصل بین استخوان های کوچک گوش میانی

همان طور که مفاصل متوسط یا بزرگ بدن ما ممکن است مورد هدف بیماری های التهابی مفاصل مانند آرتروز روماتیسمی قرار گیرند؛ مفاصل کوچک بدن هم ممکن است درگیر شوند. مفاصل بین استخوانچه های گوش میانی هم از این امر مستثنا نیستند. اگر مفاصل بین این استخوانچه های ریز دچار التهاب شوند؛ می توانند تاثیر منفی روی قدرت شنوایی داشته باشند. بنابراین یکی از علل افزایش شیوع کاهش شنوایی در افراد مبتلا به آرتروز ممکن است مشکلات مشابه در مفاصل گوش میانی باشد.

ایجاد گره های التهابی (نُدول التهابی) در گوش

همان طور که بیماری التهابی مفاصل مانند آرتروز روماتیسمی می تواند در بافت های گوناگون بدن از جمله در زیر پوست، توده های التهابی پدید آورد؛ توان آن را دارد که در صورت فراهم شدن شرایط، چنین گره هایی را در گوش هم به وجود بیاورد. بسته به این که چنین ندول های التهابی در کدام قسمت گوش شکل بگیرند؛ می توانند مشکلات مختلفی را برای قدرت شنوایی فرد ایجاد نمایند.

حمله سیستم ایمنی بدن به سلول های حساس شنوایی

در بیشتر موارد، آرتروز التهابی نتیجه یک واکنش التهابی مستقیم از سوی سیستم ایمنی بدن است که مفاصل را هدف قرار می دهد. این امکان وجود دارد که همین مشکلات التهابی گریبانگیر سلول های مویی گوش داخلی هم بشود. اگر سلول های حساس شنوایی تحت تاثیر التهاب قرار گیرند؛ فرد دچار کاهش شنوایی هم خواهد شد.

استقرار واکنش التهابی در رگ های خونی تغذیه کننده گوش

همان طور که بالاتر شرح داده شد؛ سیستم ایمنی بدن ممکن است علاوه بر مفاصل بدن، به سلول های موجود در دیواره رگ ها هم حمله کند. ایجاد واکنش التهابی در رگ های مسئول خونرسانی به بخش های مختلف گوش، ممکن است در کارکرد طبیعی سیستم شنوایی اختلال ایجاد کند. به عنوان نمونه، اگر واکنش التهابی در سرخرگی اتفاق بیفتد که مسئول خونرسانی به گوش داخلی است؛ سلول های حساس مویی در گوش داخلی ممکن است به دلیل نرسیدن خون کافی با مرگ رو به رو شوند و شنوایی دچار افت شدید شود.

عوارض جانبی داروهای آرتروز

داروهای موثر در درمان آرتروز ممکن است روی سیستم شنوایی اثر سوء گذاشته و با عوارض شنوایی همراه باشند. داروهایی مانند آسپیرین، سایر داروهای ضدالتهاب غیرکورتونی و داروهای ضد مالاریا در درمان انواع آرتروز التهابی مانند آرتروز روماتیسمی کاربرد دارند. برخی از این داروها باعث بروز عوارضی به صورت کاهش قدرت شنوایی می شوند.

تشخیص کاهش شنوایی در مبتلایان به آرتروز

با توجه به اطلاعات مهمی که در بالا به آنها اشاره شد؛ احتمال این که افراد مبتلا به آرتروز دچار کاهش شنوایی شوند؛ بسیار زیاد است. بنابراین بهتر است همه کسانی که انواع بیماری های التهابی مفاصل در آنها تشخیص داده می شود؛ به عنوان یک معاینه چکاپ پایه به پزشک متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کنند. بدین ترتیب، هر گونه مشکل شنوایی در این بیماران در ابتدا با تست شنوایی سنجی و معاینه گوش در پرونده آنها ثبت می شود. قدرت شنوایی فرد در این مرحله مبنای مقایسه قدرت شنوایی وی در آینده خواهد بود. پیشنهاد می شود این افراد مبتلا به آرتروز به طور مرتب و در فواصل زمانی مشخص طبق نظر پزشک معالج به لحاظ شنوایی مورد ارزیابی قرار گیرند. باید خاطر نشان کرد که هم اکنون چنین برنامه ای در برنامه پزشکی مبتلایان به آرتروز قرار ندارد.

تصویری از نحوه تشخیص کاهش شنوایی در مبتلایان به آرتروز

برخی افراد فکر می کنند که کار ساده ای است و اگر قدرت شنوایی کاهش پیدا کرد به پزشک متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه می کنند. اما واقعیت به این سادگی نیست. در بسیاری از موارد کاهش شنوایی بسیار تدریجی پیشرفت می کند. این پیشروی بیماری به قدری آرام و کند است که فرد به خوبی نمی تواند مقایسه قابل اطمینانی بین وضعیت شنوایی خود در مدتی قبل و اکنون داشته باشد. به همین دلیل، در زمان مناسب به پزشک معالج مراجعه نمی کند. در این گونه موارد، به طور معمول، فرد زمانی به پزشک مراجعه می کند که کاهش شنوایی بشدت پیشرفت کرده است. یعنی زمانی که فرد دیگر به سخنان و حرف های اطرافیان واکنش مناسب نشان نمی دهد چون انها را نمی شنود.

ادیومتری صداهای زیر (فرکانس بالا) به صورت گسترده یکی از تست هایی است که در افراد مبتلا به آرتروز ممکن است بسیار کمک کننده باشد. در این تست که در زبان انگلیسی به آن extended high-frequency audiometry گفته می شود، می توان کاهش قدرت شنوایی را پیش از آن که در سطح نفهمیدن کلام افراد ظاهر شود، متوجه شد.

چه علائمی باید شک به کاهش شنوایی را برانگیزد؟

اگر فرد دارای آرتروز هر یک یا مجموعه ای از علائم زیر را دارد؛ بهتر است در اسرع وقت توسط پزشک متخصص گوش و حلق و بینی ویزیت شود:

  • دوستان یا اقوام می گویند جواب آنها را نمی دهید.
  • حرف های دیگران را به خوبی متوجه نمی شوید.
  • به دفعات از دیگران درخواست می نمایید که حرف خود را تکرار نمایند.
  • صدای تلویزیون، رادیو یا موبایل را روی درجه ای بالاتر از همیشه تنظیم می کنید.
  • دشوار بودن فهم کلام دیگران در محیط های پر سر و صدا و با همهمه مانند رستوران.
  • احساس صدای زنگ یا به طور کلی صداهای این چنینی در گوش.
  • احساس پری یا سنگینی در گوش مانند این حالت که چیزی راه کانال شنوایی را مسدود کرده باشد.
  • ناتوانی در شنیدن برخی از واژه های به خصوص در کلام اطرافیان.

بهترین راه برای درک کامل وضعیت دقیق شنوایی چنین افرادی، تست شنوایی سنجی است. در تست شنوایی سنجی ضعف قدرت شنوایی به درستی و با دقت مشخص می شود و پیش از این که کیفیت زندگی به دلیل کاهش شنوایی تحت الشعاع قرار گیرد، درمان مناسب آغاز می شود. در بخش های بالا گفتیم که گاهی کاهش شنوایی در مبتلایان به آرتروز به آرامی رخ نمی دهد. گاهی فرد مبتلا به آرتروز به طور ناگهانی دچار کاهش شنوایی می شود. در این صورت لازم است بیمار در اسرع وقت به پزشک معالج مراجعه نماید.

ارزیابی و درمان کاهش شنوایی در مبتلایان به آرتروز

درمان کاهش شنوایی در مبتلایان به آرتروز به این بستگی دارد که کجای سیستم شنوایی دچار نقصان شده است. به عبارت دیگر، گاهی برداشتن ترشحات طبیعی گوش با ساکشن گوش مفید است و گاهی لازم است تا بیمار تحت عمل جراحی گوش قرار گیرد. یکی از راه هایی که بیشتر این افراد می توانند با آن به زندگی عادی و اجتماعی خود برگردند؛ استفاده از سمعک است. البته در برخی موارد هم آسیب به قدری پیشرفت کرده است که کاشت حلزون گوش الزامی می شود.

تصویری از مشاوره و درمان کاهش شنوایی ناشی از آرتروز

یکی دیگر از کارهایی که در صورت مواجهه با کاهش شنوایی باید در مبتلایان به آرتروز در نظر گرفت؛ داروهایی است که بیمار برای کنترل التهاب و درد آرتروز مصرف می کند. پزشک متخصص گوش و حلق و بینی ممکن است تشخیص قطعیِ کاهش شنوایی فرد را تایید کند. سپس از پزشک معالج آرتروز بخواهد که در صورت امکان داروهای ضدمالاریا مانند هیدروکسی کلروکین که برای کاهش التهاب تجویز شده را قطع کند. در عوض، بهتر است داروهای ضد روماتیسمی دیگر یا داروهای دارای کورتون (چه به صورت خوراکی چه به صورت تزریق موضعی داخل گوش میانی) به میزان بیشتری نسبت به قبل تجویز گردد. وقتی که فرد مبتلا به آرتروز به خصوص التهاب مفاصل، با کاهش ناگهانی شنوایی مراجعه می کند، لازم است به بیمار داروهای کورتیکوستروییدی (دارای کورتون) تجویز شود. در این موارد، به طور معمول، سایر انواع درمان جایگاه چندانی ندارند. arthritis

پیشگیری از کاهش شنوایی در آرتروز

برای این که بیماران مبتلا به انواع التهاب مفاصل در آینده کمتر دچار کاهش شنوایی شوند؛ راهکارهای مناسبی وجود دارد. در زیر به برخی از روش ها و نکات مهم در پیشگیری از کاهش شنوایی در این بیماران پرداخته شده است:

تصویری از انواع راه های پیشگیری کاهش شنوایی در آرتروز

  • تردیدی نیست که همه انسان ها باید از قرار گرفتن در معرض داهای بلند پرهیز نمایند. اما این امر در افرادی که به آرتروز مبتلا هستند؛ با وسواس بیشتری باید اجرا شود. این افراد باید گوش و سیستم شنوایی خود را در برابر شدت زیاد صداها محافظت نمایند.
  • افراد مبتلا به آرتروز نباید سیگار و قلیان بکشند و از دود سیگار یا قلیان دیگران هم دوری کنند. نیکوتین موجود در دخانیات باعث تنگی سرخرگ هایی می شود که خون را به گوش داخلی و سلول های مویی هدایت می کنند. کم رسیدن خون و در نتیجه اکسیژن، به این ناحیه باعث آسیب به این سلول های حساس شنوایی می گردد.
  • قطع یا میانه روی مصرف نوشیدنی های الکلی. زیرا الکل هم می تواند به سلول های مویی موجود در گوش داخلی آسیب وارد نماید.

دکتر علی کوهی دانش آموخته دانشگاه استفورد آمریکا در رشته فوق تخصصی جراحی گوش و حلق و بینی آماده پذیرش بیماران مبتلا به کاهش شنوایی در کلینیک خود واقع در تهران است. برای تماس با دکتر کوهی و دریافت نوبت ویزیت؛ می توانید از راه های ارتباطی زیر کمک بگیرید.

سایت https://drkouhi.clinic/booking

پیج اینستاگرامی به آدرس drkouhi@

شماره‌های تماس: 02188884831 – 09398772480

آدرس حضوری: تهران، خیابان ولیعصر، بالاتر از پارک ساعی، نبش خیابان دوم گاندی، طبقه ششم واقع در ساختمان پزشکان دی

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *