چرا افراد مبتلا به آرتروز دچار کم شنوایی می شوند؟ | آرتروز و کم شنوایی

آرتروز و کم‌شنوایی ارتباط نزدیکی دارند؛ کاهش شنوایی در آرتروز التهابی، به‌ویژه آرتریت روماتوئید، به دلیل التهاب مزمن و عوارض دارویی رخ می‌دهد. شنوایی و آرتروز تحت تأثیر عواملی مانند التهاب گوش داخلی و داروهای ضدالتهابی قرار می‌گیرند. حدود ۴۰ درصد افراد بالای ۵۰ سال مبتلا به آرتروز التهابی در معرض کاهش ناگهانی شنوایی هستند؛ تشخیص زودهنگام، سمعک، و مدیریت داروها کیفیت زندگی را حفظ می‌کنند.

با افزایش امید به زندگی، بیماری‌های مرتبط با سن مانند کاهش شنوایی و آرتروز شایع‌تر شده‌اند. سن بالا عامل خطر مهمی برای این بیماری‌هاست.

سازمان بهداشت جهانی گزارش می‌دهد که ۲۵ درصد افراد ۶۵ تا ۷۴ ساله دچار کاهش شنوایی هستند که بر ارتباطات روزمره اثر می‌گذارد. در افراد بالای ۷۵ سال، این رقم به ۵۰ درصد می‌رسد.

کاهش شنوایی در آرتروز التهابی

گوش داخلی با سلول‌های مویی حساس، مایعات، و غشاهای ظریف، امواج صوتی را به سیگنال‌های عصبی تبدیل می‌کند. التهاب مزمن در آرتروز می‌تواند این ساختارها را مختل کند.

مطالعات در کره جنوبی نشان داد که افراد بالای ۵۰ سال مبتلا به آرتریت روماتوئید ۴۰ درصد بیشتر در معرض کاهش ناگهانی شنوایی هستند، که معمولاً یک گوش را درگیر می‌کند.

پژوهش‌های دانمارک نشان می‌دهد ۷۵ درصد بیماران مبتلا به آرتروز التهابی و کاهش شنوایی، از کم‌شنوایی حسی-عصبی رنج می‌برند. این نوع کاهش شنوایی به دلیل آسیب به گوش داخلی یا عصب شنوایی رخ می‌دهد.^creakyjoints

دکتر جفری ویلسون، متخصص گوش و حلق و بینی در دانشگاه کالیفرنیا، می‌گوید:

کاهش شنوایی التهابی در آرتروز اغلب به دلیل التهاب مزمن سلول‌های شنوایی رخ می‌دهد و نیاز به تشخیص زودهنگام دارد.

علل کاهش شنوایی در بیماران مبتلا به آرتروز التهابی

کم‌شنوایی التهابی در بیماران مبتلا به آرتروز و شنوایی تحت تأثیر مکانیسم‌های متعددی قرار می‌گیرد. این عوامل از التهاب گوش داخلی و مفاصل گرفته تا عوارض داروهای ضدالتهابی متغیرند. درک این علل برای پیشگیری و درمان مؤثر کاهش شنوایی در آرتروز التهابی حیاتی است.

تحقیقات نشان می‌دهد که التهاب مزمن در آرتریت روماتوئید و سایر بیماری‌های خودایمنی می‌تواند به ساختارهای حساس گوش آسیب برساند. این آسیب‌ها ممکن است به‌صورت تدریجی یا ناگهانی، مانند وزوز گوش یا کاهش شنوایی یک‌طرفه، ظاهر شوند.

التهاب مفاصل بین استخوان‌های کوچک گوش میانی

التهاب گوش داخلی و مفاصل استخوانچه‌های گوش میانی می‌تواند انتقال امواج صوتی را مختل کند. در آرتریت روماتوئید، التهاب مزمن ممکن است این مفاصل ظریف را سفت کرده و منجر به کم‌شنوایی التهابی شود.

برای مثال، بیماری 50 ساله‌ای با آرتریت روماتوئید، پس از تشدید علائم آرتروز، هنگام جویدن غذا صدای تق‌تق در گوش راست خود احساس کرد. معاینه تخصصی نشان داد که التهاب مفاصل استخوانچه‌های گوش میانی باعث کاهش شنوایی هدایتی شده است. درمان ضدالتهابی هدفمند به بهبود نسبی شنوایی او کمک کرد.

ایجاد گره‌های التهابی (نُدول التهابی) در گوش

گره‌های التهابی، که در بیماری‌های خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید شایع‌اند، می‌توانند در گوش تشکیل شوند و عملکرد آرتروز و شنوایی را مختل کنند. این توده‌ها ممکن است در گوش خارجی یا میانی ایجاد شده و باعث وزوز گوش یا احساس پری گوش شوند.

بیماری ۴۵ ساله گزارش داد که پس از تشدید آرتروز، احساس انسداد مداوم در گوش چپ دارد. تصویربرداری نشان داد یک گره التهابی کوچک در نزدیکی کانال گوش عامل این علائم است. درمان با کورتیکواستروئیدها این مشکل را کاهش داد.

حمله سیستم ایمنی بدن به سلول‌های حساس شنوایی

واکنش خودایمنی در آرتروز می‌تواند سلول‌های مویی حساس در التهاب گوش داخلی را هدف قرار دهد، مشابه التهاب مفاصل. این حملات ممکن است به کاهش شنوایی در آرتروز التهابی منجر شوند، اغلب به‌صورت ناگهانی و در یک گوش.

برای نمونه، بیماری ۵۵ ساله‌ای با آرتریت روماتوئید، پس از یک دوره التهاب شدید، شنوایی گوش راست خود را به‌طور ناگهانی از دست داد. آزمایش‌ها تأیید کردند که واکنش خودایمنی به سلول‌های مویی گوش داخلی عامل این کم‌شنوایی حسی-عصبی است.

استقرار واکنش التهابی در رگ‌های خونی تغذیه‌کننده گوش

التهاب رگ‌های خونی تغذیه‌کننده گوش می‌تواند جریان خون به التهاب گوش داخلی را کاهش دهد، که برای عملکرد سلول‌های مویی حیاتی است. این مشکل ممکن است به کمبود اکسیژن و آسیب به این سلول‌ها منجر شده و وزوز گوش یا کم‌شنوایی التهابی ایجاد کند.

مطالعات نشان می‌دهند که بیماران آرتروزی با التهاب عروقی ۳۰ درصد بیشتر در معرض کاهش شنوایی هستند. بیماری ۵۲ ساله پس از التهاب عروقی گزارش داد که صداهای زنگ‌مانند مداوم در گوشش می‌شنود، که با درمان ضدالتهابی بهبود یافت.

عوارض جانبی داروهای آرتروز

داروهای ضدالتهابی مانند آسپیرین، ایبوپروفن، یا داروهای ضدروماتیسمی (DMARDs) می‌توانند عوارض شنوایی مانند وزوز گوش یا کاهش شنوایی ایجاد کنند. این عوارض در استفاده طولانی‌مدت شایع‌ترند و تأثیر مستقیمی بر آرتروز و شنوایی دارند.

خانم ۶۰ ساله‌ای پس از دو سال مصرف آسپیرین برای آرتروز، دچار وزوز گوش مداوم شد. پس از جایگزینی دارو با گزینه‌ای با عوارض کمتر، علائم او به‌طور قابل‌توجهی کاهش یافت. این نشان می‌دهد که پایش داروها برای حفظ شنوایی ضروری است.

جدول: علل کاهش شنوایی در آرتروز التهابی

علت	توضیح	مثال کاربردی
التهاب مفاصل گوش میانی	سفتی مفاصل استخوانچه‌ها انتقال صدا را مختل می‌کند.	صدای تق‌تق هنگام جویدن غذا.
گره‌های التهابی	توده‌های التهابی باعث پری گوش می‌شوند.	احساس انسداد در گوش خارجی.
حمله خودایمنی	سیستم ایمنی به سلول‌های مویی آسیب می‌رساند.	کاهش ناگهانی شنوایی یک‌طرفه.
التهاب عروقی	کاهش خون‌رسانی به گوش داخلی.	وزوز گوش پس از التهاب عروقی.
عوارض دارویی	داروهای آرتروز شنوایی را مختل می‌کنند.	وزوز گوش پس از مصرف آسپیرین.

تشخیص کاهش شنوایی در مبتلایان به آرتروز

تشخیص زودهنگام کاهش شنوایی در بیماران آرتروزی حیاتی است، زیرا این مشکل ممکن است به‌تدریج و بدون علائم واضح پیشرفت کند.

معاینات منظم توسط متخصص گوش و حلق و بینی توصیه می‌شود. تست ادیومتری فرکانس بالا می‌تواند کاهش شنوایی را قبل از تأثیر بر درک گفتار تشخیص دهد.

یکی از ابزارهای کلیدی در این معاینات، شنوایی‌سنجی است. برای تشخیص دقیق کاهش شنوایی در بیماران مبتلا به آرتروز، انجام شنوایی‌سنجی به‌صورت منظم ضروری است. این تست، با ارزیابی توانایی گوش در تشخیص فرکانس‌های مختلف صدا، می‌تواند مشکلات شنوایی را در مراحل اولیه شناسایی کند. به‌ویژه در افرادی که به دلیل التهاب مزمن یا عوارض دارویی در معرض خطر هستند، شنوایی‌سنجی به پزشک کمک می‌کند تا درمان مناسب را به‌موقع آغاز کند و از پیشرفت کم‌شنوایی جلوگیری شود.

دکتر سارا تامپسون، متخصص شنوایی‌شناسی در بیمارستان جانز هاپکینز، می‌گوید:

معاینات دوره‌ای شنوایی می‌توانند از پیشرفت پنهان کم‌شنوایی در بیماران آرتروزی جلوگیری کنند.

چه علائمی باید شک به کاهش شنوایی را برانگیزد؟

علائم زیر نیاز به مراجعه فوری به متخصص را نشان می‌دهند:

• مشکل در شنیدن گفت‌وگوها در محیط‌های شلوغ.

• نیاز مکرر به تکرار صحبت دیگران.

• احساس وزوز، زنگ، یا سنگینی در گوش.

• تنظیم صدای تلویزیون یا رادیو روی سطح بالاتر از معمول.

بیماری 47 ساله، متوجه شد در رستوران نمی‌تواند گفت‌وگوها را دنبال کند. تست شنوایی نشان داد کاهش شنوایی حسی-عصبی ناشی از آرتروز دارد.

ارزیابی و درمان کاهش شنوایی در مبتلایان به آرتروز

درمان کاهش شنوایی به محل و شدت آسیب بستگی دارد. در موارد خفیف، ساکشن گوش برای رفع انسداد کافی است.

در موارد پیشرفته، سمعک یا کاشت حلزون توصیه می‌شود. در صورت کاهش ناگهانی شنوایی، داروهای کورتیکوستروئیدی مانند پردنیزولون تجویز می‌شوند.^arthritis

پزشک ممکن است داروهای آرتروز با عوارض شنوایی، مانند هیدروکسی‌کلروکین، را جایگزین کند. بیماری که پس از مصرف آسپیرین دچار وزوز گوش شد، با تغییر دارو و سمعک بهبود یافت.

برخی بیماران، به‌ویژه زنان باردار، نگران تأثیر کاهش شنوایی یا داروهای آرتروز بر سلامت شنوایی فرزندشان هستند. سؤالی که اغلب مطرح می‌شود این است: شنوایی جنین از چه زمانی آغاز می‌شود؟ تحقیقات نشان می‌دهد که جنین از حدود هفته ۱۸ بارداری شروع به شنیدن صداها می‌کند، اما عوامل محیطی و سلامت مادر می‌توانند بر این روند تأثیر بگذارند. مشاوره با متخصص برای ارزیابی شنوایی مادر و جنین توصیه می‌شود.

پیشگیری از کاهش شنوایی در آرتروز

پیشگیری از کاهش شنوایی در بیماران آرتروزی نیازمند اقدامات زیر است:

• اجتناب از صداهای بلند: استفاده از گوش‌گیر در محیط‌های پر سر و صدا.

• پرهیز از دخانیات: سیگار جریان خون به گوش داخلی را کاهش می‌دهد.

• محدود کردن الکل: الکل به سلول‌های مویی گوش آسیب می‌رساند.

تجربه بیماری نشان داد استفاده از گوش‌گیر در کنسرت‌ها و پرهیز از سیگار وزوز گوش او را کاهش داد. نکات کاربردی:

• هر ۶ ماه تست شنوایی انجام دهید.

• داروهای آرتروز را با متخصص گوش مرور کنید.

نکته کلیدی برای حفظ شنوایی

آرتروز و کم‌شنوایی به شدت با التهاب مزمن، واکنش خودایمنی، و عوارض داروهای ضدالتهابی گره خورده‌اند. کاهش شنوایی در آرتروز التهابی با معاینات منظم، پایش دقیق داروها، و اقدامات پیشگیرانه قابل‌کنترل است. شنوایی و آرتروز نیازمند رویکردی چندجانبه‌اند؛ از اجتناب از صداهای بلند تا پرهیز از سیگار برای کاهش وزوز گوش و حفظ سلامت التهاب گوش داخلی. بیماران با همکاری متخصصان گوش و حلق و بینی و روماتولوژیست‌ها می‌توانند از پیشرفت کم‌شنوایی التهابی جلوگیری کرده، کیفیت زندگی خود را بهبود دهند، و از انزوای اجتماعی دوری کنند.