در گلبول های قرمز ماده ای وجود دارد که رنگ قرمز این سلول ها از آن ناشی می شود. این ماده هِموگلوبین نام دارد. یکی از عناصر اصلی که در هِموگلوبین به کار رفته، آهن است. هموگلوبین موجود در گلبول های قرمز خون وظیفه انتقال اکسیژن از ریه ها به سراسر بدن را برعهده دارد.

یکی از حساس ترین بافت های بدن نسبت به میزان اکسیژن دریافتی، گوش داخلی است. برای این که سلول های مویی حساس در گوش داخلی بتوانند کار خود را بهترین نحو ممکن انجام دهند، باید جریان خونی که به این بافت می رسد، سرشار از اکسیژن باشد. بنابراین اگر خون رسانی به گوش داخلی دچار مشکل گردد یا میزان اکسیژن خون افت پیدا کند، احتمال کاهش شنوایی حسی عصبی (به دلیل اختلال در کارکرد گوش داخلی) بیشتر می شود.

در واقع، هنوز اطلاعات علمی دقیقی در دست نیست که نقش مستقیم آهن را در شنوایی نشان دهد. با وجود این، نقش اساسی میزان اکسیژن و گردش خون در کارکرد گوش داخلی و شنوایی محرز است. گوش داخلی نسبت به میزان گردش خون و اکسیژن موجود در آن بسیار حساس است و هر گونه اختلال در آن می تواند باعث مشکلات و علائمی در این سیستم شود.

سلول های مویی حساس که در گوش داخلی قرار دارند، به میزان اکسیژن دریافتی بسیار وابسته هستند. این سلول ها نقش حیاتی در شنیدن دارند و امواج مکانیکی دریافتی از گوش میانی را در گوش داخلی به سیگنال الکتریکی تبدیل می کنند. این سیگنال ها به رشته های اعصاب شنوایی منتقل می گردد.

اگر کمبودی در اکسیژن دریافتی در گوش داخلی پیش بیاید، دو احتمال وجود دارد:

• آسیب به سلول های مویی حساس
• مرگ سلول های مویی در صورت تداوم کمبود اکسیژن

اگر میزان و مدت کمبود اکسیژن در گوش داخلی در حدی باشد که فقط سلول های مویی آسیب ببینند، در کار تبدیل امواج صوتی به امواج عصبی اختلال به وجود می آید. در نتیجه، ارسال سیگنال های عصبی شنوایی از گوش داخلی به مغز با مشکل رو به رو می شود. در چنین حالتی فرد دچار کم شنوایی یا علائم دیگری مانند وزوز گوش می گردد.

اگر اکسیژن رسانی به گوش داخلی برای مدت طولانی یا به میزان شدیدی دچار اختلال شود، احتمال مرگ تعدادی از سلول های حساس شنوایی در گوش داخلی یا همان سلول های مویی وجود دارد. میزان کاهش قدرت شنوایی یا افت شنوایی در فرکانس های خاص به این بستگی دارد که کدام گروه از این سلول ها و به چه تعدادی نابود شده باشند.

چنین به نظر نمی رسد که کم خونی فقر آهن در کاهش شنوایی انتقالی تاثیری داشته باشد، اگرچه باید منتظر نتایج پژوهش های پزشکی آینده بود.