سازمان جهانی بهداشت چنین اعلام می کند که انتقال ویروس کرونا از انسان به انسان دیگر صورت می گیرد. ویروس کرونا از راه دهان و بینی فرد بیمار به صورت قطرات ریز حاصل از سرفه، عطسه، حرف زدن، آواز خواندن یا تنفس می تواند به دیگران انتقال یابد.

شواهد علمی کنونی نشان می دهد نزدیک بودن فرد سالم به فرد بیمار اولین عنصر لازم برای سرایت ویروس کرونا به شمار می رود. اگر فاصله فرد سالم از فرد بیمار کمتر از یک متر باشد، امکان استنشاق قطرات ریز حاصل از ترشحات بیمار و سرایت ویروس کرونا بسیار زیاد است. گاهی ممکن است ویروس روی چشم، بینی یا دهان قرار بگیرد و بعد با دست فرد، وارد راه تنفسی شود.

به همین دلیل توصیه می شود، افرادی که زیر یک سقف زندگی نمی کنند، و با واکسن کرونا ایمن نشده اند، فاصله یک متری یا بیشتر را از دیگران رعایت نمایند. رعایت فاصله اجتماعی یا به عبارت درست تر، فاصله فیزیکی، یکی از ارکان مهم مهار انتقال ویروس کرونا در سطح جوامع به شمار می آید.

دومین حالتی که ممکن است باعث انتقال ویروس کرونا شود، قرار داشتن در یک محیط سرپوشیده، شلوغ با تهویه ضعیف برای مدت نسبتا طولانی است. در این حالت قطرات ریز حاصل از ترشحات تنفسی بیمار می توانند در هوا معلق بمانند و افرادی که حتی دورتر از فاصله یک متری قرار دارند را به ویروس کرونا گرفتار نمایند.

همین امر باعث شد بسیاری از کشورها، ناچار شوند مراکز پرجمعیت موجود در شهرها را به حالت تعطیل در بیاورند تا بتوانند از میزان انتقال ویروس کرونا بکاهند.

همچنین دست زدن به سطوح آلوده که در معرض قطرات ریز سرفه و عطسه بیمار بوده است می تواند خطرناک باشد. اگر در حالی که دست به ریزقطرات تنفسی بیمار آلوده است، فرد به بینی، چشم یا دهان خود دست بزند، این احتمال وجود دارد که ویروس کرونا وارد بدن فرد گردد. اگر تعداد ویروس به اندازه ای باشد که قدرت استقرار در بافت بدن را داشته باشد، ممکن است عفونت کرونا آغاز گردد.

به همین دلیل به شدت توصیه می شود پیش از دست زدن به چشم، بینی و دهان حتما نسبت به شستن دست ها با آب و شوینده دست (صابون جامد یا مایع) برای مدت حداقل بیست ثانیه اقدام شود. اگر امکان شستشوی دست وجود ندارد، ضدعفونی کردن دست با ژل یا محلول موثر مانند محلول دارای حداقل 60 تا 70 درصد الکل اتیلیک توصیه می شود.