میسوفونیا؛صداهایی برای نشنیدن!
میسوفونیا واژه ای است که ریشه در یونان باستان دارد و معنای دقیق آن نفرت از صداست . به همین خاطر اکنون آن را در مورد نوعی اختلال در شنوایی به کار میبرند.میسوفونیا یا صدابیزاری سبب می شود تا بیمار نسبت به برخی از صداهای خاص پیرامونش واکنش نشان دهد. صداهایی که عمدتا برای دیگران عادی هستن می توانند موجب برانگیخته شدن بیماران مبتلا به میسوفونیا شوند. واکنشهای این افراد ممکن است گاهی بسیار خشونت بار و به شدت احساسی باشد.متاسفانه در بسیاری از موارد این اختلال جدی گرفته نمی شود و اطرافیان بیمار آن را کاملا نادیده میگیرند.همین مسئله میتواند وضعیت بیمار را وخیمتر کند چرا که مبتلایان به این عارضه با دیدن بی توجهی خانواده و دوستانشان مضطرب تر و آزرده تر میشوند و در خود فرو میروند.
کدام صداها مبتلایان به صدابیزاری را بیشتر آزار میدهند؟
فرد مبتلا به سندروم حساسیت به صدا تاب شنیدن مداوم صداهایی مانند صدای غذا خوردن،نفس کشیدن،فریاد کودکان و… را ندارد و به همین دلیل ممکن است مجبور به گوشه گیری شود. اگر تجربه شنیدن صداهای خاص به طور مداوم باعث آزردگی شما میشود و یا شاید حتی در مواردی شما را تا مرز جنون برده و خشمگین کرده است،احتما ا ل به میسوفونیا مبتلا شده اید!
تا سال 2000 میلادی هیچ تلاشی برای تحقیق علمی و سازمان یافته درباره اختلال صدابیزاری صورت نگرفته بود و پس از حدود یک دهه و تا سال 2011 به واسطه انتشار چندین و چند گزارش آگاهی مردم نسبت به این موضوع بیشتر شد و خوشبختانه دانشمندان و پژوهشگران در سراسر جهان روند مطالعاتی خود را در باب این عارضه با جدیت ادامه میدهند.
اغلب صداهایی که افراد مبتلا به سندروم حساسیت به صدا را برانگیخته می کند،منشاء دهانی دارند.صدای خوردن و نوشیدن،فریاد کشیدن و بلند صحبت کردن،صدای تخلیه بینی و حلق و یا عطسه کردن،از جمله صداهایی است که اغلب مبتلایان به اختلال شنوایی صدابیزاری را تا مرز جنون میبرند.تخمین زده میشود که در حدود 20 درصد از جمعیت جهان به نحوی با میسوفونیا دست و پنجه نرم میکنند،که البته شدت حساسیت و نوع آن در هر فرد در مقایسه با سایرین متفاوت است. متاسفانه افرادی که درجه حساسیت آنها بالتر و آستانه تحمل شان پایین تر است بیشتر از دیگران آسیب می بینند و و زندگی آنها در ابعاد مختلف اجتماعی به خطر میافتد. این عارضه هر لحظه و در هر محیطی امکان بروز و ظهور پیدا می کند و میتواند بیمار را وادار به واکنش کند؛در محیط خانه،محل کار و یا یک رستوران شلوغ!
آیا صدابیزاری یک نوع اختلال ذهنی به شمار می‌رود؟
در هیچ کدام از منابع علمی و دانشگاهی معتبر دنیا تاکنون نام میسوفونیا در زیر مجموعه اختلالت ذهنی ذکر نشده است.با این حال نتایج مطالعات و پژوهشهای اخیر اثبات کرده است که مغز مبتلایان به صدا بیزاری در مقایسه با دیگران نسبت به برخی از صداها واکنش متفاوتی از خود نشان می دهد و به همین دلیل سرعت و شدت واکنش بدن نسبت به صداهای معین در طولنی مدت بیشتر می شود.
عوامل ایجاد میسوفونیا و نشانه های آن
تحقیقات جدید به طور جدی به دنبال شناسایی عوامل به وجود آمدن این اختلال هستند.آنچه که محرز شده ،نوع و شدت واکنشهای بیماران نسبت به این عارضه است. بر طبق پژوهشهای صورت گرفته، بال رفتن ضربان OCD قلب و تعریق از علائم مهم و فیزیولوژیک این اختلال محسوب می شوند. مبتلایان به وسواس فکری- عملی اختلالت اضطرابی و تینیتوس وزوز گوش بیشتر از سایرین در معرض خطر ابتلا به سندروم حساسیت به صدا قرار دارند. البته عوامل ژنتیکی و وراثتی نیز ممکن است در این موضوع دخیل باشند.عکس العمل‌های احساسی و شدید بیماران در برخی موارد، یکی از بزرگترین معضلاتیست که خانواده این افراد به دنبال راه حلی برای پیشگیری و درمان آن هستند.
برخی از محرک های صدا بیزاری
- نفس کشیدن
- تمام صدا های مرتبط با غذا
- خوردن عطسه کردن
- خور خور کردن
- هورت کشیدن
- خمیازه
- صدای پرندگان جیرجیرک ها و سایر حیوانات
- صدای تیک تاک ساعت
برخی از علائم و نشانه های میسوفونیا
- واکنش های شدید و ناگهانی در پاسخ به صداهای معین
- اعمال خشونت به طور لفظی و فیزیکی
- گوشه گیری و انزوا
- آزردگی شدید
- ابراز نفرت و بیزاری به هر نحوی
- ترشح هورمون های آدرنالین و نوراپی نفرین
- انقباض عضلات و رگ های خونی
- گشاد شدن مردمک چشم
درمان قطعی صدابیزاری
- اختلال میسوفونیا وضعیتی است که با واکنشهای احساسی قوی به صداهای خاص مشخص میشود و اغلب نیاز به یک رویکرد تیمی برای درمان دارد. در حالی که هیچ درمان جهانی برای آن وجود ندارد، چندین استراتژی میتواند به افراد کمک کند علائم میسوفونیا خود را مدیریت کنند و کیفیت کلی زندگی خود را بهبود بخشند. از جمله این استراتژی‌ها شامل:
- درمان شناختی-رفتاری (CBT): بر طبق مقاله چاپ شده در ژورنال اختلالت عاطفی که در آمستردام،لندن و نیویورک منتشر می شود،علایم اختلال شنوایی صدابیزاری در 20% کسانی که از روش درمان شناختی رفتاری استفاده کرده‌اند،به طرز قابل توجهی کاهش پیدا کرده است. القای نگرش مثبت به بیماران و کمک به ایجاد تغییر در افکار و احساسات نفرتانگیز بیماران نسبت به صداهای آزاردهنده از مواردی است که در این روش درمانی به کار گرفته میشوند.
- دارو درمانی: این اختلال شنوایی هیچ داروی قطعی و مخصوص یا منحصر به فردی ندارد و داروهایی که تجویز میشوند برای کنترل سایر بیماری های مرتبط با این اختلال به کار گرفته میشوند؛ بیماری‌های اختلال اضطراب،افسردگی و اقسام مختلف فوبیا از جمله این بیماری‌ها هستند.
- دوره بازآموزی وزوزگو (TRT) :کمک به افراد برای بالا بردن آستانه تحمل آنها و تمرکز زدایی از وزوزگوش صداهای مزاحم.
- مشاوره: مشورت با مشاوران خبره و روانشناسان علاوه بر بیمار می تواند به خانواده و اطرافیان او نیز کمک کند. فقدان درک و حمایت متقابل قطعا شرایط را آشفته تر خواهد کرد.
- صدا درمانی: یکی از رایج‌ترین روش‌های درمانی صدا درمانی است. این شامل قرار دادن فرد در معرض صداهای ماشه به شیوه‌ای کنترل شده و تدریجی است که به آنها اجازه می‌دهد در طول زمان تحمل خود را بیشتر کنند.
- تکنیک‌های تمدد اعصاب: تکنیک‌های تمدد اعصاب مانند تنفس عمیق، تمرکز حواس و مدیتیشن نیز می‌توانند در کاهش استرس و اضطراب ناشی از میسوفونیا مفید باشند. این شیوه‌ها به افراد کمک می‌کند کنترل بهتری بر واکنشهای احساسی خود به صداهایی که آنها را ناراحت کننده می‌دانند به دست آورند.
- تغییرات محیطی: تغییرات محیطی نقش مهمی در مدیریت میسوفونیا ایفا می‌کند. به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض صداهای محرک، استفاده از دستگاه‌های نویز سفید یا استفاده از هدفون‌های حذف نویز، میتواند تأثیر این بیماری را بر زندگی روزمره به میزان قابل توجهی کاهش دهد. ایجاد یک “فضای امن” که در آن صداهای ماشه به حداقل می‌رسد، میتواند حس کنترل و تسکین را در افراد ایجاد کند.
- حمایت خانواده: حمایت دوستان، خانواده و متخصصان سلامت روان ضروری است. افزایش آگاهی در مورد میسوفونیا در میان عزیزان میتواند منجر به درک و محیطی سازگارتر شود. ارتباط با گروه‌های پشتیبانی یا جوامع آنلاین نیز میتواند حس تعلق و اعتبار را ایجاد کند.
توجه به این نکته مهم است که تجربه هر فرد با میسوفونیا منحصربفرد است، بنابراین ممکن است نیاز باشد رویکردهای درمانی متناسب با آن تنظیم شوند. ترکیبی از روش‌های درمانی، تکنیک‌ها و سیستم‌های حمایتی میتواند در کمک به افراد برای مقابله با میسوفونیا و داشتن زندگی رضایت بخش مؤثر باشد. اگر شما یا شخصی که می شناسید با میسوفونیا دست و پنجه نرم می کنید، راهنمایی از یک متخصص گوش، اولین قدم برای یافتن یک برنامه درمانی مناسب است.
راهکارهایی که به بیمار کمک می کند تا استرس و هیجانات لحظه ای اش را مدیریت کند می تواند موثر واقع شود.مدیتیشن،خواب کافی،انجام تمرینات منظم ورزشی از جمله فعالیت هایی هستند که آرامش را به هر فردی باز می گردانند.البته گاهی اوقات فرد مبتلا به اختلال میسوفونیا به یکباره در معرض صداهای آزار دهنده قرار می گیرد که در این مواقع گوش دادن به موسیقی با هدفون، قرار دادن چوب پنبه در گوش ها و دور شدن از محل مورد نظر راه حلهای موقت و مناسبی است.
جمع بندی
اختلال صدابیزاری هنوز درمان قطعی ندارد اما آگاهی مردم نسبت به آن بسیار بیشتر از قبل شده است. مطالعات و پژوهش ها درباره میسوفونیا ادامه دارد تا درمان مبتلایان و کنترل علائم بیماری به شکل موثرتری اتفاق بیفتد. در حال حاضر هم این اختلال با اجرای راهکارهایی که گفته شد قابل کنترل و مهار پذیر است. به خصوص اگر اطرافیان بیمار وضعیت او را بیشتر و بهتر از قبل درک کنند. معمولا نخستین نشانه های صدابیزاری در سنین ۹ تا 12 سالگی نمایان میشود و افرادی که IQ بالاتری دارند،بیشتر در معرض خطر هستند. بر طبق پژوهشهای صورت گرفته،ابتلا به وزوزگوش(تینیتوس) اختلالت اضطرابی،افسردگی و انواع فوبیاها،ممکن است ریسک دچار شدن به میسوفونیا را افزایش دهند اما به این نکته توجه کنید که این اختلال علائم خاص خود را دارد.بنابراین اگر هر کدام از علائم میسوفونیا را در خود و یا عزیزانتان مشاهده کردهاید و سبب نگرانی شما شده است، میتوانید برای دریافت وقت مشاوره در زمینه درمان این اختلال شنوایی از طریق راههای ارتباطی موجود در وبسایت با دکتر علی کوهی فوق تخصص جراحی گوش و حلق و بینی و یکی از برترین جراحان گوش در تهران اقدام نمایید.
منبع:
سلام. من گرفتار این بیماری ام شما گفتین در مقاله که درمان خاصی نداره ولی من واقعا کلافه و عصبی هستم دکتر یه راهکار پیش پام بزارید؟
سلام اغلب موارد با صدا درمانی و درمان های شناختی میشه کمک کرد.مراجعه کنید
من سی و هفت سالمه. میسوفونیا دارم. همیشه یه چیزی توی گوشامه. گوشی ریز. تا صداهای لعنتی رو نشنوم. واقعا مرگ بهتر از این زندگیه
سلام پسر ۱۷ ساله من چند سالی است که دچار صدابیزاری شده و فقط نسبت به برادر بزرگترش و من حساسیت دارد حتی نسبت به حرکات بدنی برادرش هم بسبار حساس شده ، دارو درمانی و تراپی انجام دادیم اما اصلا کمک نکرد میدانم درمان قطعی ندارد ولی راه حلی برای کاهش این حساسیت هست؟ آیا درست است که فاصله بین پسرانم را بیشتر کنم که کمتر پیش هم باشند؟ دکتر روانپزشک البته گفتن پسرم ocd هم داره لطفا اگر میتوانید راهنماییم کنید ممنونم
باید حتما معاینه کرد، اینطور‌نمیشه نظر داد ولی عمدتا مشکل با کمک همکاران روانپزشک حل خواهد شد
من سالهاست با این بیماری دارم خودم ودیگران رو اذیت میکنم .حتی کسی که دوستش دارم هم میتونه منو تا مرز جنون ببره وباعث بشه با تحمل کردن صدا هاش ازش متفر بشم .
سلام با برخی روش های روانشاسی و اصلاح لایف استایل تا حدودی مدیریت میشه و قابل کنترله می تونید برای مشاوره شدن مراجعه کنید. ولی متاسفانه درمان قطعی نداره
حالا من چیکار کنم یعنی از کار و زندگیم افتادم که
سلام من یک نوجوان هستم و حدود ۴ ساله که به میسوفونیا مبتلا شدم و برای من بسیار شدید هم هست و به شدت زندگی روزانه ی من رو مختل کرده و یک سالی هم هست که داروهای وسواس مصرف میکنم و به روان پزشک مراجعه میکنم ولی کمکی نکرده و حتی در درس خوندن هم اختلال ایجاد کرده
پیشنهادی برای کمک به من دارید؟
احتمالا درمانهای صوتی کنار درمانهای روانپزشکی کمک کننده خواهد بود