بهترین دارو برای درمان بیماری منییر (بررسی مزایا و معایب) | بهترین داروی منییر چیست؟

بیماری منییر به عنوان یک اختلال مزمن گوش داخلی، با علائمی مانند سرگیجه شدید، کاهش شنوایی و وزوز گوش، تاکنون هیچ درمان قطعی نداشته است؛ اما روش‌های درمانی مختلفی وجود دارند که می‌توانند شدت و مدت ماندگاری علائم بیماری را کاهش دهند. این در حالی است که هیچ درمانی برای بازیابی شنوایی از دست رفته ناشی از منییر، وجود ندارد. یکی از راه‌های اولیه درمان این بیماری، مصرف داروهایی به منظور مدیریت علائم منییر است که از جمله آن‌ها، می‌توان به مواردی مانند دیورتیک‌ها و بتاهیستین، داروهای ضد تهوع و ضد سرگیجه و در صورت عدم اثربخشی داروهای خوراکی، تزریق استروئیدها و جنتامایسین، اشاره کرد. نکته مهم در مصرف این داروها، پیروی از دستورات پزشک و اطلاع از معایب و عوارض جانبی آن‌ها است.

در این مقاله از سایت دکتر کوهی، به بررسی مزایا، معایب و عوارض جانبی انواع داروهای بیماری منییر، خواهیم پرداخت و مقایسه‌ای بین داروهای شیمیایی و گیاهی انجام می‌دهیم. با ما همراه باشید.

بیماری منییر احتمالا به دلیل افزایش فشار مایعات در گوش داخلی، باعث تجربه علائمی می‌شود. می‌توان با مصرف داروهایی تحت نظر پزشک متخصص، این علائم را مدیریت کرد. البته باید توجه داشت که ارتباط فشار خون و بیماری منییر نیز در این موضوع موثر است.

دیورتیک‌ها (قرص‌های آب)

دیورتیک‌ها با تحریک کلیه‌ها برای تولید بیشتر ادرار، به کاهش حجم مایعات و سطح نمک در بدن کمک می‌کنند و این کاهش فشار مایعات در بدن، به ویژه گوش داخلی، باعث بهبود علائم ناشی از منییر به خصوص، کاهش تعداد و شدت حملات سرگیجه خواهد شد. از جمله نمونه‌های دارویی دیورتیک‌ها نیز می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: ^{clevelandclinic}

• کلرتالیدون (Thalitone)
• فوروزماید (Lasix)
• استازولامید (Diamox)

کلرتالیدون (Thalitone)

از جمله مزایای مصرف این قرص، می‌توان به کاهش فشار تجمع مایعات در بدن اشاره کرد. واکنش‌های آلرژیک مانند بثورات پوستی، خارش، کهیر، تورم، کم آبی بدن، احساس سردرد و ادرار زرد تیره یا قهوه‌ای، نقرس، آسیب‌های کلیوی با کاهش مقدار ادرار و تورم در دست و پا، فشار خون پایین، سطح پایین پتاسیم و درد ناگهانی چشم یا تغییر در بینایی، همه از جمله عوارض جانبی این قرص به شمار می‌آیند. لازم است در صورت ماندگاری یا شدت گرفتن هرکدام از این عوارض جانبی، با پزشک معالج خود در ارتباط باشید. ^healthline

فوروزماید (Lasix)

این دارو نیز مانند دیگر نمونه‌های موجود در دسته دیورتیک‌ها، شامل عوارض جانبی مانند تکرر ادرار، تاری دید، سردرد، یبوست، اسهال یا عوارض بسیار جدی‌تری مانند تب، زنگ زدن در گوش، کهیر و بثورات پوستی، مشکل در تنفس و بلع و زرد شدن پوست بدن یا چشم است. در صورت تجربه هر یک از این عوارض، باید در کوتاه‌ترین زمان ممکن، به پزشک خود اطلاع دهید. ^{mayoclinic.org}

استازولامید (Diamox)

یکی دیگر از داروهایی که به شما در دفع آب اضافی بدن و جلوگیری از تجمع مایعات، کمک می‌کند؛ استازولامید است که مصرف آن همواره با عوارضی مانند واکنش‌های آلرژیک پوست، سطح اسید بالا، عفونت، آسیب‌های کبدی، تعداد کم گلبول‌های قرمز و کبودی یا خونریزی غیرمعمول همراه است. از دیگر عوارض جانبی موقت این دارو که نیازی به مراجعه به پزشک مگر در موارد ماندگار طولانی مدت ندارند؛ مواردی مانند کاهش شنوایی، اسهال، تنگی نفس، کاهش اشتها، احساس ضعف، حالت تهوع، درد و سوزن سوزن شدن دست و پا و عرق کردن غیرمعمول، هستند. ^cochrane

بتاهیستین

این دارو با بهبود جریان خون در گوش داخلی، سعی در کاهش فشار مایعات در این ناحیه دارد و به همین دلیل، برای کنترل علائم بیماری منییر تجویز می‌شود. نکته مهم در مصرف این دارو، عوارض جانبی خفیف آن مانند سردرد، احساس بیماری یا سوء هاضمه است. در صورت ماندگار شدن این عوارض و عدم بهبود علائم منییر با مصرف قرص بتاهیستین، لازم است با پزشک متخصص خود در ارتباط باشید و راه درمان جایگزینی را امتحان کنید. ^mountsinai

مکلیزین (Antivert یا Bonine)

مکلیزین، یکی از داروهای رایج برای کنترل حملات سرگیجه در بیماران مبتلا به منییر است که می‌تواند به کاهش شدت سرگیجه و کنترل علائم دیگر، مانند تهوع کمک کند. این دارو معمولا باعث خواب‌آلودگی و کاهش هوشیاری می‌شود. مصرف طولانی مدت آن نیز می‌تواند وابستگی به همراه داشته باشد و باعث کاهش بهره‌وری روزانه شما شود. خشکی دهان، سردرد، خستگی، تغییرات روحی روانی مانند بی‌قراری و گیجی، ضربان قلب نامنظم، لرزش، مشکل در ادرار کردن، تشنج و واکنش‌های آلرژیک نیز، از دیگر عوارض خطرناک مصرف مکلیزین هستند که باید در صورت تجربه هر یک از این موارد با پزشک متخصص در میان بگذارید. ^{medicalnewstoday}

دیازپام (Valium)

در موارد دیگری که قرص‌ها قادر به کنترل سرگیجه ناشی از منییر نباشند، دیازپام با دوزهای کم می‌تواند به اندازه کافی موثر بوده و به خوبی سرگیجه و علائم همراه با آن را کنترل کند. این دارو اثر آرام‌بخش داشته و به کاهش اضطراب ناشی از حملات نیز کمک می‌کند. از عوارض جانبی مصرف مکرر این دارو، می‌توان به بثورات پوستی، افسردگی یا افکار خودکشی و بدتر شدن خلق و خو، اشاره کرد که هر یک از این علائم، نیاز به مراجعه فوری به پزشک معالج دارند؛ در حالی که عوارضی مانند خواب‌آلودگی و سردرد نیازی به مراجعه حضوری نداشته و به صورت موقتی هستند. ^{fountainhillsrecovery}

داروهای ضدویروسی و کورتیکواستروئیدها

این داروها نیز به خوبی می‌توانند در سازماندهی آب و الکترولیت‌های بدن، نقش داشته باشند؛ از این رو در مواردی به تشخیص پزشک متخصص و شرایط و وضعیت عمومی بیمار و پیشرفت بیماری در بدن او، برای کنترل علائم ناشی از منییر، تجویز می‌شوند. مصرف کوتاه مدت این داروها و قطع کردن ناگهانی آن‌ها، باعث افزایش فشارخون و قندخون می‌شود. تضعیف سیستم ایمنی، نازک شدن پوست، افزایش وزن سریع، افسردگی و اختلالات روحی و روانی و ورم دست و پا و صورت نیز از دیگر عوارض جانبی شایع این داروها می‌باشند. ^webmd

تزریق‌های استروئیدی و جنتامایسین

تزریق‌های استروئیدی در داخل پرده گوش، می‌تواند شدت حملات سرگیجه را کاهش دهد و به کنترل علائم بیماری منییر کمک کند. جنتامایسین، یک آنتی‌بیوتیک است که به طور هدفمند بخش آسیب‌دیده گوش داخلی را هدف قرار می‌دهد و با تخریب آن به جلوگیری از گسترش بیماری در گوش می‌پردازد. استفاده از این روش‌های درمانی باعث از بین رفتن بخشی از شنوایی گوش می‌شود؛ اما بخش باقیمانده به خوبی می‌تواند در حفظ تعادل شما موثر باشد. نکته دیگر درمورد تزریق استروئیدها، به احتمال عفونت و آسیب به بافت‌های گوش داخلی برمی‌گردد. ^nhs.uk

استفاده طولانی مدت از مسکن‌ها در درمان بیماری منییر، باعث می‌شود پس از مدتی، داروها مغز شما را فریب داده و به شما القا کنند که برای داشتن احساس آسودگی از درد، نیاز به یک مسکن دارید و همین موضوع، توانایی بدن شما را برای تولید اندورفین به خودی خود کاهش می‌دهد. یکی دیگر از معایب مصرف طولانی مدت داروهای مسکن، تضعیف سیستم عصبی مرکزی است که این می‌تواند منجر به کندتر شدن تنفس و واکنش‌های بدن، حتی اختلال در گفتار شود. ^{medlineplus.gov}

بهتر است بدانید داروهای شیمیایی و گیاهی هر کدام، مزایا  و معایب خاص خود را در درمان بیماری منییر دارند. داروهای شیمیایی که به تجویز پزشک و به صورت مستقیم برای کاهش علائم منییر مانند سرگیجه، تهوع و فشار گوش استفاده می‌شوند؛ بسیار سریع عمل می‌کنند و اثربخشی بالایی دارند؛ هرچند این داروها درمان قطعی را تضمین نکرده و تنها قادر به کنترل علائم بیماری هستند.

با این حال خواب‌آلودگی، مشکلات گوارشی، بثورات پوستی و مشکلات خلقی، از شایع‌ترین عوارض جانبی این داروها محسوب می‌شوند. نکته مهم دیگر در مصرف داروهای خوارکی و تزریقی، تداخلات دارویی است که باید، توسط پزشک گوش و حلق و بینی یا متخصص داروساز کنترل شود. از سوی دیگر داروهای گیاهی به دلیل پایه طبیعی خود، ممکن است عوارض جانبی کمتری داشته باشند؛ اما اثرات آن‌ها در بهبود علائم بیماری بسیار دیر عمل کرده و نیاز به مطالعات بیشتری در این زمینه تخصصی دارد. گیاهانی مانند بیلوبا و زنجبیل از جمله داروهای گیاهی‌ای هستند که به این هدف مصرف می‌شوند.

به طور کلی انتخاب بین داروهای گیاهی و شیمیایی، باید باتوجه به شدت علائم، ترجیحات و وضعیت عمومی بیمار و مشاوره پزشک انجام شود. داروهای شیمیایی در کنترل سریع‌تر و قوی‌تر علائم مؤثرتر هستند، در حالی که داروهای گیاهی می‌توانند؛ گزینه‌های مکمل برای بهبود بلندمدت باشند. مهم است که استفاده از هر دو روش، تحت نظر پزشک و با رعایت تداخلات احتمالی پیگیری شود.

تصمیم‌گیری نهایی برای انتخاب بهترین راه درمانی در کنترل علائم بیماری منییر، به عهده پزشک متخصص گوش و حلق و بینی است؛ چرا که انتخاب بهترین دارو برای بیماری منییر به بررسی‌های تخصصی مانند وضعیت عمومی بیمار، پیشرفت بیماری و نتایج آزمایشات و معاینات بالینی، بستگی دارد. نکته مهم در مصرف داروهای درمان منییر، توجه به عوارض جانبی بهترین دارو برای درمان بیماری منییر در کنار مداخلات دارویی است.