جستجو کردن
بستن این جعبه جستجو.

نحوه تشخیص عفونت گوش داخلی

آخرین بروزرسانی: تیر 11, 1403

فهرست عناوین مقاله

ارزیابی سابقه پزشکی، معاینه فیزیکی و آزمایش‌های گسترده، روش های مختلفی است که به کمک آن، عفونت گوش داخلی را تشخیص می دهند. در طول معاینه فیزیکی، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است با استفاده از اتوسکوپ به گوش نگاه کند تا قرمزی، تورم یا چرک موجود در کانال گوش را بررسی کند. آنها همچنین ممکن است آزمایشاتی را برای ارزیابی تعادل و حرکت چشم انجام دهند، زیرا عفونت گوش داخلی می تواند بر این عملکردها تأثیر بگذارد. در برخی موارد، آزمایشات اضافی مانند آزمایش شنوایی (ادیومتری) یا مطالعات تصویربرداری مانند سی تی اسکن یا MRI ممکن است برای ارزیابی بیشتر گوش داخلی و ساختارهای اطراف انجام شود.

اگر مشکوک به عفونت گوش داخلی هستید، مهم است که به دنبال مراقبت های پزشکی باشید، زیرا تشخیص سریع و درمان عفونت گوش داخلی می تواند به کاهش علائم و جلوگیری از عوارض کمک کند. اگر عفونت باکتریایی باشد، درمان ممکن است شامل آنتی‌بیوتیک، داروهایی برای تسکین علائم و در برخی موارد، روش‌هایی برای تخلیه مایع از گوش میانی باشد. تشخیص عفونت گوش داخلی شامل ترکیبی از تاریخچه پزشکی، معاینه فیزیکی و گاهی اوقات آزمایشات اضافی است که در ادامه بطور کامل به توضیح آن پرداخته‌ایم:

  • سابقه پزشکی

پزشک با پرسش در مورد علائم شما، از جمله سرگیجه (احساس چرخیدن)، تهوع، استفراغ، کاهش شنوایی و زنگ زدن در گوش (وزوز گوش) شروع می‌کند. آنها ممکن است در مورد بیماری‌های اخیر، عفونت ها، آسیب‌های سر، یا قرار گرفتن در معرض صداهای بلند پرس و جو کنند، زیرا این عوامل می‌توانند در ایجاد عفونت گوش داخلی نقش داشته باشند. منبع

  • معاینه فیزیکی

پزشک معاینه فیزیکی را برای ارزیابی تعادل و هماهنگی انجام می‌دهد. آنها ممکن است مانور Dix-Hallpike را انجام دهند، یک سری حرکات سر که می‌تواند سرگیجه را تحریک کند و به تشخیص برخی از اختلالات گوش داخلی مانند سرگیجه موضعی حمله‌ای خوش خیم (BPPV) کمک کند که می‌تواند عفونت را تقلید کند.

  • تست شنوایی

از آنجایی که عفونت گوش داخلی می‌تواند باعث کاهش شنوایی شود، پزشک ممکن است آزمایش شنوایی (ادیومتری) را برای ارزیابی شدت و نوع اختلال شنوایی توصیه کند.

  • تست‌های دهلیزی

برای ارزیابی عملکرد سیستم دهلیزی (مسئول تعادل و جهت گیری فضایی)، ممکن است آزمایشات دهلیزی انجام شود. این تست‌ها می‌توانند شامل الکترونیستاگموگرافی (ENG)، ویدئونیستاگموگرافی (VNG) یا تست صندلی چرخشی باشند که حرکات چشم را در پاسخ به محرک‌های مختلف برای ارزیابی عملکرد دهلیزی اندازه‌گیری می‌کنند. clevelandclinic

  • مطالعات تصویربرداری

در برخی موارد، مطالعات تصویربرداری مانند تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یا اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) ممکن است برای رد سایر علل بالقوه علائم مانند تومورها یا ناهنجاری‌های ساختاری در گوش داخلی یا مغز تجویز شود.

  • آزمایش خون

آزمایش خون ممکن است برای بررسی علائم عفونت یا التهاب انجام شود، زیرا گاهی اوقات عفونت گوش داخلی ممکن است در نتیجه عفونت ویروسی یا باکتریایی رخ دهد.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *