همانطور که گفته شد، سرگیجه یک وضعیت گیج کننده و اغلب ترسناک است که با احساس کاذب چرخش مشخص می‌شود. انواع مختلفی از سرگیجه وجود دارد که یکی از شایع ترین تقسیم بندی آنها، سرگیجه محیطی و مرکزی است.

• سرگیجه محیطی: این نوع سرگیجه معمولاً به مشکلاتی در گوش داخلی مربوط می‌شود، مانند سرگیجه موضعی حمله‌ای خوش خیم (BPPV)، بیماری منیر یا نوریت دهلیزی. BPPV اغلب با حرکات سر ایجاد می‌شود، در حالی که بیماری منیر منجر به حملات مکرر سرگیجه، کاهش شنوایی و وزوز گوش می‌شود. از طرف دیگر نوریت دهلیزی ناشی از التهاب عصب دهلیزی است.
• سرگیجه مرکزی: این نوع سرگیجه ناشی از مشکلاتی در سیستم عصبی مرکزی است که معمولاً مغز یا ساقه مغز را درگیر می‌کند. شرایطی مانند میگرن، مولتیپل اسکلروزیس یا تومورها، می‌توانند منجر به سرگیجه مرکزی شوند.

یکی از راه‌های موثر برای درمان انواع خاصی از سرگیجه به‌ویژه BPPV، از طریق تمرینات خاصی است که به عنوان درمان توانبخشی دهلیزی (VRT) شناخته می‌شود. هدف این تمرینات، بازآموزی سیستم دهلیزی در گوش داخلی و بهبود تعادل است. علاوه‌بر VRT، حفظ آمادگی جسمانی کلی نیز می‌تواند به کاهش شدت و دفعات اپیزودهای سرگیجه کمک کند. برنامه‌های ورزشی که بر تعادل و هماهنگی تمرکز دارند، می‌توانند مفید باشند. با این حال، مشورت با یک متخصص گوش برای تشخیص دقیق و برنامه درمانی شخصی بسیار مهم است؛ زیرا اثربخشی تمرینات ممکن است بسته به نوع و علت سرگیجه متفاوت باشد.