جستجو کردن
بستن این جعبه جستجو.

تومور نورواندوکرین گوش میانی چیست؟ علائم و راه‌های درمان آن کدامند؟

راه های پیشگیری از تومور گوش میانی

تومور نورواندوکرین گوش میانی یک تومور خوش خیم است که دارای رشد بسیار کند می‌باشد. حتی گاهی اوقات این تومور بدون رشد به همان اندازه اولیه خود باقی می‌ماند. این تومور که در گوش میانی ایجاد می‌شود با نام‌های دیگری مانند تومور کارسینوئید و آدنوم آمفی کرین نیز معرفی می‌کنند. در واقع این تومور جزء تومور‌های بسیار نادر است که در میان تمامی تومور‌های گوش تنها دو درصد را به خود اختصاص داده است.

در این مقاله خواهید خواند:

تومور نورواندوکرین چیست؟

تومور نورواندوکرین، نوع نادری از تومور است که از سلول‌های عصبی غدد درون ریز ایجاد می‌شود. این سلول‌ها در سراسر بدن به‌ویژه در اندام‌هایی مانند لوزالمعده، ریه‌ها، دستگاه گوارش و غدد فوق کلیوی یافت می‌شوند. سلول‌های عصبی غدد درون ریز، دارای ویژگی‌های سلول‌های عصبی و سلول‌های غدد درون ریز تولید کننده هورمون هستند و به آنها اجازه می‌دهد با سیستم عصبی ارتباط برقرار کرده و هورمون‌ها را در جریان خون ترشح کنند.

تومورهای نورواندوکرین می‌توانند خوش خیم یا بدخیم باشند و ممکن است هورمون‌هایی تولید کنند که بسته به محل آنها و هورمون‌هایی که ترشح می‌کنند، علائم مختلفی ایجاد کنند. تشخیص تومور نورواندوکرین اغلب شامل ترکیبی از آزمایش‌های تصویربرداری مانند سی‌تی‌اسکن، ام‌آر‌آی و اسکن‌های تخصصی پزشکی هسته‌ای، همراه با آزمایش خون برای اندازه گیری سطح هورمون است.

دلیل ایجاد تومور گوش نورواندوکرین گوش میانی چیست؟

تومور نورواندوکرین گوش میانی نوعی توده است که در اثر رشد اضافی سلول‌های بدن تشکیل می‌شود. محل دقیق ایجاد این نوع تومور در بخش میانی گوش است. لازم به ذکر است که اکثر تومور‌هایی که در گوش میانی بروز می‌کنند خوش خیم هستند. این نوع تومور سبب افت شنوایی یا احساس کیپی و گرفتگی گوش می‌شود.

دلیل ایجاد تومور گوش میانی

عوامل تأثیر‌گذار در انتخاب درمان تومور نورواندوکرین گوش میانی

انتخاب نوع درمان تومور نورواندوکرین گوش میانی به عوامل مختلفی بستگی دارد. اندازه تومور، میزان تأثیر آن بر کیفیت زندگی افراد، شدت و ضعف علائم و سن بیمار از جمله این عوامل هستند. یک روش درمانی مناسب تخلیه کامل تومور از گوش میانی است. در نتیجه علائم بیماری از بین رفته و نیازی به استفاده از سایر روش‌ها نخواهد بود. بنابراین در صورتی که به چنین بیماری مبتلا هستید بهتر است به کلینیک دکتر کوهی مراجعه کرده و از دانش و تجربه بالای‌ایشان برای درمان بیماری خود بهره‌مند شوید.

در زمان بررسی و معاینه توسط پزشک بهترین روش درمانی برای حذف تومور نورواندوکرین انتخاب می‌شود. زیرا علاوه بر مواردی که در متن فوق به آن‌ها اشاره شد؛ حفظ عملکرد عصب صورت و شنوایی بیمار نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

راه‌های تشخیص تومور نورواندوکرین گوش میانی

تشخیص تومور نورواندوکرین گوش میانی تنها از طریق معاینات و آزمایشات متعدد و توسط فوق تخصص گوش قابل انجام است. معمولاً پزشک برای اطمینان از وجود چنین توده‌ای در گوش بیمار اقدام به نمونه‌برداری و گرفتن آزمایشات متعدد از او می‌نماید. به طور کلی تا زمانی که پزشک موفق به تشخیص کامل و دقیق تومور نشده باشد هیچ نوع درمانی را در نظر نمی‌گیرد.

بهترین نوع درمان برای برداشت تومور نورواندوکرین گوش میانی

جراحی بهترین روش درمانی برای از بین بردن تومور نورواندوکرین گوش میانی است. دلیل این امر هم خوش خیم بودن تومور است. زیرا زمانی که تومور خوش خیم باشد جراح با خارج کردن توده مزاحم پروسه درمان را به پایان می‌رساند. در نتیجه سایر بخش‌های گوش سالم می‌مانند. این در حالی است که برای درمان تومور‌های بدخیم ممکن است جراح مجبور به برداشتن قسمتی از گوش به همراه تومور شود.

تومور نورواندوکرین به چه صورت درمان میشود؟

رویکرد درمانی برای تومور نورواندوکرین به عوامل مختلفی مانند محل تومور، درجه، مرحله و سلامت کلی بیمار بستگی دارد.  به طور کلی، گزینه‌های درمانی برای نورواندوکرین شامل جراحی، درمان پزشکی، درمان هدفمند و درمان با رادیونوکلئید گیرنده پپتیدی (PRRT) است که در ادامه به توضیح هر کدام می‌پردازیم:

  • جراحی اغلب درمان اولیه برای تومورهای نورواندوکرین موضعی است. هدف، حذف تومور و هر بافت اطراف آن است که ممکن است حاوی سلول‌های سرطانی باشد. در مواردی که نمیتوان تومور را به طور کامل حذف کرد، ممکن است برای کاهش اندازه تومور و کاهش علائم، جراحی کاهش حجم انجام شود.
  • درمان پزشکی، برای کنترل ترشح هورمون و مدیریت علائم مرتبط با تومور نورواندوکرین استفاده می‌شود. آنالوگ‌های سوماتوستاتین (SSAs) مانند اکترئوتید و لانروتید معمولاً برای مهار ترشح هورمون و کاهش رشد تومور استفاده می‌شوند. علاوه‌براین، درمان‌های هدفمند مانند اورولیموس و سونیتینیب ممکن است برای مسدود کردن مسیرهای مولکولی خاص درگیر در رشد تومور و رگ زایی تجویز شوند.
  • برای تومور نورواندوکرین پیشرفته یا متاستاتیک، PRRT به عنوان یک گزینه درمانی امیدوارکننده ظاهر شده است.  PRRT شامل تجویز یک ماده رادیواکتیو متصل به یک پپتید است که گیرنده‌های سلول‌های نورواندوکرین را هدف قرار می‌دهد. پس از تجویز، ماده رادیواکتیو به طور انتخابی به سلول‌های تومور متصل می‌شود و در عین حال از سلول‌های سالم، پرتو را مستقیماً به بافت سرطانی می‌رساند. این رویکرد هدفمند به کوچک کردن تومورها و افزایش طول عمر و در عین حال به حداقل رساندن عوارض جانبی کمک می‌کند.
  • در برخی موارد، شیمی درمانی ممکن است مورد استفاده قرار گیرد، به ویژه برای نورواندوکرین‌های درجه بالا یا به سرعت در حال پیشرفت. داروهای شیمی درمانی مانند استرپتوزوسین، 5-فلوئورواوراسیل و تموزولوماید ممکن است به تنهایی یا به صورت ترکیبی برای مهار رشد و گسترش سلول‌های سرطانی تجویز شوند.

انواع سرطان تومور نورواندوکرین

به طور کلی، تومورهای نورواندوکرین بر اساس محل منشاء، درجه و تهاجمی طبقه بندی می‌شوند. در اینجا به انواع اصلی آن اشاره خواهیم کرد:

  1. تومورهای عصبی غدد گوارشی (GI-NETs): این تومورها از دستگاه گوارش شامل معده، روده، لوزالمعده و رکتوم منشا می‌گیرند. تومورهای عصبی غدد پانکراس (PNETs)، زیرمجموعه مهمی از GI-NETها هستند و می‌توانند بیشتر به تومورهای عملکردی (تولید کننده هورمون) یا غیرعملکردی طبقه بندی شوند.
  2. تومورهای نورواندوکرین ریه: این تومورها در ریه‌ها بوجود می‌آیند و اغلب به عنوان کارسینوئیدهای معمولی، کارسینوئیدهای آتیپیک، کارسینوم‌های عصبی سلول‌های بزرگ و سرطان ریه سلول کوچک (SCLC) طبقه بندی می‌شوند. SCLC تهاجمی ترین نوع فرعی است و با پیش آگهی ضعیف‌تری همراه است.
  3. فئوکروموسیتوم و پاراگانگلیوما: این تومورها در غدد فوق کلیوی (فئوکروموسیتوم) یا پاراگانگلیون (پاراگانگلیوما) ایجاد می‌شوند که مجموعه‌ای از سلول‌ها هستند که در نزدیکی غدد فوق کلیوی و در امتداد ستون فقرات قرار دارند. به ندرت این تومورهای پاراگانگلیوما میتوانند در سروگردن در محل دوشاخه شدن شریان کاروتید، محاور عصب واک یا در استخوان تمپورال ایجاد شوند. آنها نادر هستند اما می‌توانند هورمون‌های اضافی مانند آدرنالین تولید کنند که منجر به علائمی مانند فشار خون بالا و تپش قلب می‌شود.
  4. کارسینوم سلول مرکل: اگرچه نادر است، اما سرطان سلول مرکل یک نوع تهاجمی از سرطان پوست است که در سلول‌های مرکل پوست ایجاد می‌شود. این تومورها اغلب با پلیوماویروس سلول مرکل و قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش مرتبط هستند.
  5. تومورهای نورواندوکرین تیموس: این تومورها از تیموس، غده کوچکی که در پشت استخوان سینه قرار دارد، منشا می‌گیرند. آنها می‌توانند درجه پایین یا با درجه بالا باشند و ممکن است هورمون تولید کنند یا نکنند.

نکته در خصوص این بیماری

در درمان تومور نورواندوکرین گوش میانی به دلیل خوش خیم بودن آسیبی به بافت‌های مجرای گوش، استخوان گوش یا پرده گوش وارد نمی‌شود. بنابراین بعد از اتمام مراحل درمان بیمار نیازی به انجام جراحی پلاستیک و زیبایی نخواهد داشت. لازم به ذکر است که گاهی جراح در زمان انجام جراحی اقدام به برداشتن قسمتی از بافت‌های سالم اطراف تومور می‌کند. این تکنیک جهت کاهش احتمال بازگشت تومور انجام می‌شود.

چه زمان پزشک برای درمان تومور نورواندوکرین گوش میانی از جراحی استفاده می‌کند؟

یک جراح با تجربه تنها بعد از معاینه کامل روش جراحی را برای درمان تومور نورواندوکرین گوش میانی انتخاب می‌کند. زیرا گاهی اوقات این تومور انقدر کوچک است که نیازی به انجام فرایند جراحی برای درمان آن نیست. همچنین ممکن است توده تأثیری در کیفیت شنوایی فرد ایجاد نکند. بنابراین جراح نیازی نمی‌بیند که بیمار خود را تحت درمان فوری انجام دهد. بلکه ترجیح او روش‌های کمتر تهاجمی‌تر مانند پرتو درمانی و یا دارو درمانی است.

علائم تومور نورواندوکرین گوش میانی

تومور نورواندوکرین گوش میانی نیز مانند سایر تومور‌های ایجاد شده در گوش با نشانه‌ها و علائم مشخصی همراه است. مهم‌ترین نشانه تومور کارسینوئید ایجاد حالت کم شنوایی یک طرفه است. چنین حالتی اغلب با پایین آمدن دقت شنیداری (auditory acuity) همراه است. البته در صورتی که تومور استخوانچه‌های گوش را نیز درگیر کند بیمار با علائم دیگری مانند کاهش شنوایی انتقالی (conductive hearing loss) نیز مواجه می‌شود.

از دیگر علائم تومور نورواندوکرین گوش میانی می‌توان به عفونت گوش میانی، بالا رفتن فشار در گوش میانی، ترشحات گوش و وزوز در گوش اشاره کرد. به طور کلی زمانی که هرکدام از این علائم و یا همه ان‌ها در فرد بیمار مشاهده شوند کم شنوایی را به دنبال دارند. در بسیاری مواقع ناشنوایی موقتی بوده و بعد از درمان، بیمار شنوایی خود را باز خواهد یافت. با این حال اگر نسبت به درمان این تومور اقدام به موقع و اساسی انجام نشود ممکن است بیمار برای همیشه شنوایی خود را از دست بدهد.

علائم تومور نورواندوکرین گوش میانی

روش درمانی برای سالمندان مبتلا به تومور نورواندوکرین گوش میانی

بهترین روش درمانی برای سالمندانی که به تومور نورواندوکرین گوش میانی مبتلا شده‌اند نظارت بر تومور است. این نوع تومور به دلیل رشد آهسته‌ای که دارد به سایر روش‌های درمانی نیز واکنش مثبت نشان می‌دهد. از طرفی به دلیل وضعیت جسمانی سالمندان روش‌های درمانی تهاجمی مانند جراحی برای آنان چندان مناسب نخواهند بود. بنابراین پزشکان مناسب‌ترین نوع درمان را روش نظارت بر تومور برای آنان معرفی می‌کنند. علاوه بر سالمندان افرادی که علائم خفیف این بیماری را دارند می‌توانند از این نوع درمان برای درمان تومور استفاده کنند. همچنین بیمارانی که شنوایی آن‌ها آسیب ندیده است بهترین کار برای آنان انجام آزمایشات سالیانه و انجام معاینه مداوم توسط پزشک است.

استفاده از رادیوتراپی در درمان تومور نورواندوکرین گوش میانی

یکی دیگر از روش‌های درمانی که می‌توان از آن برای درمان تومور نورواندوکرین گوش میانی استفاده کرد رادیورپی یا پرتو درمانی است. در این روش از پرتو درمانی با دقت متمرکز جهت کاهش اندازه و متوقف کردن رشد تومور استفاده می‌شود. البته ممکن است درمان رادیوتراپی یک روش درمان کلی باشد. همچنین احتمال این که این روش از چندین روش درمانی کوچکتر تشکیل شود وجود دارد. این روش درمانی کنترل بالایی بر تومور دارد. همچنین در حین انجام درمان قدرت شنوایی بیمار را حفظ می‌کند. زیرا تنها بر روی تومور متمرکز می‌شود و اسیبی به نواحی اطراف تومور و سایر بخش‌های کوش وارد نمی‌کند.

هزینه درمان تومور نوراندو کرین در گوش میانی

برای درمان تومور نوراندو کرین در گوش میانی نمی‌توان هزینه مشخصی اعلام کرد. زیرا عوامل متعددی در تعیین هزینه‌های درمان تأثیر‌گذار هستند. انتخاب نوع درمان، نوع کلینیک، مدت زمان صرف شده برای درمان و مهارت پزشک از جمله عوامل تأثیر‌گذار در تعیین هزینه به شمار می‌آیند. برای کسب اطلاع از هزینه‌های درمان این بیماری می‌توانید به وب سایت رسمی دکتر کوهی به نشانی http://drkouhi.clinic مراجعه کنید.

راه‌های پیشگیری از ایجاد تومور نورواندوکرین گوش میانی

برخلاف بسیاری از بیماری‌ها تومور نورواندوکرین گوش میانی هیچ‌راه پیشگیرانه‌ای ندارد. با این وجود جلوگیری از بروز عفونت در گوش می‌تواند در ابتلای افراد به این بیماری پیشگیری کند. به طور کلی رعایت بهداشت گوش و درمان به موقع بیماری‌ها و اختلالات ایجاد شده در گوش نیز می‌توانند در پیشگیری از ابتلا به این تومور کمک‌کننده باشند‌.

جمع‌بندی:

تشکیل تومور نورواندوکرین در گوش میانی یک رخداد نامطلوب است. به دلیل نزدیکی محل ایجاد این تومور به مغز اغلب با علائمی مانند درد، سرگیجه و وزوز در گوش همراه است. در نتیجه مشکلاتی برای سیستم شنوایی افراد ایجاد می‌کند. به طور کلی از روش جراحی به عنوان بهترین روش درمانی برای رفع این تومور استفاده می‌شود. زیرا طی آن توده به طور کامل از گوش جدا می‌شود.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *