تا چه مدت بعد از سکته گوش امید به درمان هست؟

در این مقاله از دکتر کوهی، قصد داریم به زمان طلایی برای درمان سکته گوش بپردازیم. درواقع زمان طلایی برای درمان سکته گوش، به دوره بحرانی پس از شروع سکته گوش اشاره دارد که در طی آن، درمان موثرترین است. درمان فوری در 24-72 ساعت اول، به‌طور قابل توجهی شانس بهبودی را بالا می‌برد. حداکثر بازه زمانی نیز تا دو هفته ادامه دارد، اما اثربخشی به‌مرور زمان کاهش می‌یابد. تأخیر بیش از دوره دو هفته‌ای، احتمال بهبودی کامل را تا حد زیادی کاهش می‌دهد و درمان بعید و دور از انتظار است. بنابراین، شناخت زودهنگام علائم و جستجوی مراقبت‌های فوری، برای نتایج مطلوب ضروری است. در ادامه همراه ما باشید تا به توضیحات بیشتری در این خصوص بپردازیم.

زمان طلایی درمان سکته گوش و انواع آن ها

سکته گوش یا کم‌شنوایی ناگهانی حسی‌عصبی (SSNHL) می‌تواند به دلایل مختلفی مانند عوامل عروقی، ویروسی، تروماتیک یا خودایمنی رخ دهد و نیازمند درمان سریع برای جلوگیری از آسیب دائمی است. قرص پردنیزولون برای سکته گوش به‌عنوان یک کورتیکواستروئید قوی، یکی از اصلی‌ترین گزینه‌های درمانی است که معمولاً در 48 تا 72 ساعت اولیه پس از شروع علائم تجویز می‌شود تا التهاب در گوش داخلی کاهش یابد و شانس بازیابی شنوایی افزایش پیدا کند. سکته گوش یا کری ناگهانی را، می‌توان براساس علل زمینه‌ای و ویژگی‌های خاص کم‌شنوایی، به انواع مختلفی طبقه بندی کرد. ^ncbi

سکته گوش ایدیوپاتیک

سکته گوش ایدیوپاتیک به مواردی از کم‌شنوایی ناگهانی حسی‌عصبی (SSNHL) اشاره دارد که علت آن پس از بررسی‌های گسترده مشخص نمی‌شود. این نوع شایع‌ترین فرم سکته گوش است و حدود 90 درصد موارد را شامل می‌شود. از آنجا که منشأ عروقی یا آمبولی مشخصی برای آن یافت نشده، تشخیص آن معمولاً از طریق رد سایر علل انجام می‌شود. علائم این نوع شامل کاهش ناگهانی شنوایی در یک گوش، احساس پری در گوش یا وزوز گوش است که می‌تواند به‌صورت ناگهانی یا در عرض چند ساعت بروز کند.

زمان طلایی برای درمان این نوع سکته گوش، 72 ساعت اول پس از شروع علائم است. درمان زودهنگام با کورتیکواستروئیدها، چه به‌صورت خوراکی یا تزریق داخل تمپانیک، می‌تواند شانس بازیابی شنوایی را به‌طور قابل‌توجهی افزایش دهد. عدم درمان به‌موقع ممکن است منجر به کم‌شنوایی دائمی شود، بنابراین مراجعه سریع به متخصص گوش و حلق و بینی ضروری است. در برخی موارد، درمان‌های مکمل مانند اکسیژن‌درمانی پرفشار (هایپرباریک) نیز برای بهبود نتایج پیشنهاد شده است، اگرچه اثربخشی آن هنوز در حال بررسی است.

سکته گوش ویروسی

سکته گوش ویروسی زمانی رخ می‌دهد که کم‌شنوایی ناگهانی با عفونت‌های ویروسی مانند ویروس هرپس‌سیمپلکس، آنفولانزا یا سرخک مرتبط باشد. این ویروس‌ها می‌توانند به عصب شنوایی یا ساختارهای گوش داخلی آسیب بزنند و التهاب یا اختلال در عملکرد حلزون گوش ایجاد کنند. علائم ممکن است شامل کاهش شنوایی، سرگیجه، یا وزوز گوش باشد که اغلب به‌صورت یک‌طرفه ظاهر می‌شود.

درمان این نوع سکته گوش در 48 تا 72 ساعت اولیه پس از شروع علائم بیشترین اثربخشی را دارد. در صورت مشکوک بودن به منشأ ویروسی، علاوه بر کورتیکواستروئیدها، ممکن است داروهای ضد ویروسی مانند آسیکلوویر تجویز شود. این داروها برای کاهش فعالیت ویروس و جلوگیری از آسیب بیشتر به گوش داخلی استفاده می‌شوند. تشخیص زودهنگام و درمان سریع نقش کلیدی در کاهش خطر کم‌شنوایی دائمی ایفا می‌کند، و بیماران باید به‌دقت تحت نظر متخصص قرار گیرند تا از عوارض احتمالی جلوگیری شود.

سکته گوش عروقی

سکته گوش عروقی به دلیل اختلال در خون‌رسانی به حلزون گوش یا عصب شنوایی ایجاد می‌شود و معمولاً با شرایطی مانند ترومبوآمبولی، واسکولیت یا اسپاسم عروقی مرتبط است. این نوع سکته گوش به‌دلیل حساسیت بالای ساختارهای شنوایی به کمبود اکسیژن (ایسکمی)، می‌تواند به‌سرعت به آسیب دائمی منجر شود.

علائم شامل کاهش ناگهانی شنوایی، گاهی همراه با سرگیجه یا عدم تعادل، است که معمولاً در یک گوش رخ می‌دهد. زمان طلایی برای مداخله در این نوع، چند ساعت پس از شروع علائم است، زیرا تأخیر در درمان می‌تواند شانس بازیابی را کاهش دهد. درمان معمولاً شامل کورتیکواستروئیدها برای کاهش التهاب و در موارد خاص، داروهای گشادکننده عروق یا ضد انعقاد برای بهبود جریان خون است. تصویربرداری مانند MRI ممکن است برای شناسایی انسداد عروقی یا سایر ناهنجاری‌ها استفاده شود. توجه به عوامل خطر مانند فشار خون بالا یا بیماری‌های قلبی‌عروقی نیز در مدیریت این نوع سکته گوش اهمیت دارد.

سکته گوش تروماتیک

سکته گوش تروماتیک در اثر ضربه مستقیم یا غیرمستقیم به سر یا گوش ایجاد می‌شود که می‌تواند به رگ‌های خونی یا ساختارهای ظریف گوش داخلی آسیب برساند. این نوع شامل آسیب‌هایی مانند هماتوم لاله گوش، شکستگی استخوان تمپورال یا پارگی عروق تغذیه‌کننده گوش است. علائم ممکن است شامل کاهش ناگهانی شنوایی، وزوز گوش، سرگیجه یا حتی خونریزی از گوش باشد.

زمان طلایی برای درمان این نوع سکته گوش، 48 ساعت اول پس از آسیب است، زیرا تأخیر می‌تواند به آسیب دائمی منجر شود. درمان معمولاً شامل کورتیکواستروئیدها برای کاهش التهاب و در موارد شدید، مداخلات جراحی برای ترمیم ساختارهای آسیب‌دیده است. معاینه دقیق و تصویربرداری مانند CT اسکن برای ارزیابی میزان آسیب و برنامه‌ریزی درمان ضروری است. بیماران همچنین باید از فعالیت‌هایی که خطر آسیب بیشتر را افزایش می‌دهند، اجتناب کنند.

سکته گوش خودایمنی

سکته گوش خودایمنی زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت‌های گوش داخلی حمله کند، که می‌تواند در بیماری‌هایی مانند سندرم کوگان، لوپوس یا آرتریت روماتوئید دیده شود. این نوع کم‌شنوایی ناگهانی اغلب با علائم سیستمیک مانند درد مفاصل، تب یا خستگی همراه است و ممکن است هر دو گوش را درگیر کند.

درمان این نوع سکته گوش باید در 72 ساعت اول با دوز بالای کورتیکواستروئیدها آغاز شود تا التهاب کاهش یابد و از آسیب دائمی جلوگیری شود. در کنار کورتیکواستروئیدها، داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی مانند متوترکسات یا آزاتیوپرین ممکن است برای مدیریت بیماری زمینه‌ای تجویز شوند. تشخیص دقیق این نوع نیازمند آزمایش‌های خونی برای شناسایی نشانگرهای خودایمنی و همکاری بین متخصص گوش و حلق و بینی و روماتولوژیست است. درمان طولانی‌مدت و پایش منظم برای جلوگیری از عود بیماری ضروری است.^{medicalnewstoday}

فعالیت‌هایی که احتمال بهبودی گوش را پس از سکته کاهش می‌دهد

برخی فعالیت‌ها و رفتارهای خاص، می‌توانند روند بهبودی سکته گوش را مختل کنند. انجام این اقدامات پیشگیرانه، می‌تواند به‌طور قابل توجهی، شانس بهبودی پس از سکته گوش را افزایش دهد. این فعالیت‌ها شامل: ^qhms

• مداخله پزشکی فوری حیاتی است. تأخیر در درمان، اثربخشی داروهایی مانند کورتیکواستروئیدها را کاهش می‌دهد.
• محیط‌هایی با صدای بلند، می‌توانند به ساختارهای ظریف گوش داخلی آسیب بیشتری وارد کنند. از فعالیت‌هایی مانند شرکت در کنسرت‌ها، استفاده از ابزارهای برقی یا گوش دادن به موسیقی با صدای بلند از طریق هدفون باید خودداری شود.
• عدم رعایت درمان‌ها یا استفاده از داروهای تجویز شده سکته گوش، می‌تواند مانع بهبودی شود. استروئیدها و سایر داروها، باید طبق دستور مصرف شوند تا التهاب را کاهش داده و بهبودی را بهبود بخشند.
• درگیر شدن در فعالیت بدنی سنگین، می‌تواند فشار خون را افزایش داده و سیستم عروقی را تحت فشار قرار دهد و به‌طور بالقوه وضعیت را بدتر کند. فعالیت‌هایی مانند بلند کردن اجسام سنگین و ورزش شدید، باید به حداقل برسد.
• هم سیگار کشیدن و هم مصرف بیش از حد الکل، می‌توانند گردش خون را مختل کنند و به آسیب بیشتر گوش داخلی کمک کنند و شانس بهبودی را کاهش دهند. اجتناب از این مواد، در طول دوره نقاهت بسیار مهم است.
• سطح استرس بالا و خواب ناکافی، می‌تواند بر سلامت کلی و توانایی بدن برای التیام، تأثیر منفی بگذارد. تمرین تکنیک‌های مدیریت استرس و حفظ خواب کافی، می‌تواند به بهبودی کمک کند.

همانطور که گفته شد، سکته گوش نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. بهترین زمان طلایی درمان سکته گوش، برای بهبودی بسیار مهم است. مداخله زودهنگام، به‌طور ایده‌آل ظرف 48 ساعت، به‌طور قابل‌توجهی اثربخشی درمان قطعی سکته گوش را افزایش می‌دهد. اقدامات اولیه شامل حفظ آرامش، اجتناب از خوددرمانی و مشورت سریع با یک متخصص گوش و حلق و بینی است. نادیده گرفتن علائم، می‌تواند منجر به از دست دادن دائمی شنوایی شود؛ بنابراین ضروری است که بدون تأخیر، به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید. دکتر علی کوهی، فوق تخصص گوش، حلق و بینی و قاعده جمجمه از دانشگاه استنفورد آمریکا است که در تهران فعالیت می‌کنند. ایشان سابقه طولانی و درخشانی در درمان اختلالات گوش ازجمله سکته گوش، کاشت حلزون گوش و جراحی پرده گوش دارند.