علت مراجعه فوری به پزشک، بعد از دیدن علائم اولیه سکته گوش

مداخله زودهنگام، به‌طور قابل توجهی شانس بهبود شنوایی از دست رفته را بهبود می‌بخشد. مطالعات نشان می‌دهد که بیمارانی که در 14 روز اول تجربه علائم سکته گوش به‌دنبال درمان هستند، در مقایسه با افرادی که به تاخیر می‌اندازند، احتمال بیشتری برای بازیابی شنوایی خود دارند.

علاوه‌بر این، سکته گوش می‌تواند نشانه‌ای از بیماری‌های جدی زمینه‌ای مانند عفونت‌ها، بیماری‌های خودایمنی یا اختلالات عروقی باشد. شرایطی مانند عفونت‌های ویروسی یا پاسخ‌های خودایمنی، می‌توانند به گوش داخلی آسیب برسانند؛ در حالی که مشکلات عروقی مانند کاهش جریان خون به حلزون، می‌توانند SSNHL را ایجاد کنند. شناسایی و درمان سریع این علل زمینه‌ای، می‌تواند از عوارض بیشتر جلوگیری کرده و نتایج کلی سلامت را بهبود بخشد.

همچنین SSNHL گاهی اوقات می‌تواند یک علامت هشدار اولیه از یک سکته مغزی گسترده یا سایر مسائل عصبی باشد. کاهش شنوایی ناگهانی ممکن است قبل یا همزمان با سایر علائم عصبی مانند سرگیجه یا بی‌حسی صورت باشد که نشان‌دهنده یک سکته بالقوه یا حمله ایسکمیک گذرا (TIA) است. ارزیابی فوری توسط یک متخصص گوش، می‌تواند به تمایز SSNHL از این شرایط شدیدتر کمک کند و از درمان مناسب و به‌موقع اطمینان حاصل کند.

آزمایش‌های تشخیص سکته گوش

سکته گوش نیاز به تشخیص و درمان سریع دارد تا شانس بهبود شنوایی را افزایش بخشد. آزمایشات تشخیص سکته گوش معمولاً شامل ترکیبی از موارد زیر است:

• شنوایی سنجی: این آزمایش اولیه است که برای تشخیص SSNHL استفاده می‌شود. شدت شنوایی را در فرکانس‌های مختلف اندازه‌گیری می‌کند و به تعیین درجه کم‌شنوایی کمک می‌کند.
• تست‌های دیاپازونی: تست‌های ساده مانند تست‌های Rinne و Weber، می‌توانند به تمایز بین کم‌شنوایی رسانایی و حسی-عصبی کمک کنند.
• انتشارات گوش صوتی (OAE): این آزمایش عملکرد سلول‌های موی بیرونی حلزون را ارزیابی می‌کند و به تایید کاهش شنوایی حسی-عصبی کمک می‌کند.
• پاسخ شنوایی ساقه مغز (ABR): تست ABR، یکپارچگی مسیر شنوایی تا ساقه مغز را ارزیابی می‌کند و به رد علل عصبی کم‌شنوایی کمک می‌کند.
• مطالعات تصویربرداری: اسکن‌های تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) یا توموگرافی کامپیوتری (CT)، اغلب برای حذف ناهنجاری‌های ساختاری مانند تومورها یا مشکلات عروقی که ممکن است در کاهش شنوایی نقش داشته باشند، انجام می‌شود.
• آزمایش خون: این آزمایشات می‌تواند به شناسایی شرایط سیستمیک زمینه‌ای مانند عفونت‌ها یا بیماری‌های خودایمنی که ممکن است در ایجاد SSNHL نقش داشته باشند، کمک کند.